یاسر باقری - کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی،دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه،ارومیه
اسفندیار عباس نوین پور - استادیار هیدروژئولوژی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه
عطا الله ندیری - دانشیار هیدروژئولوژی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز
کیوان نادری - دانشجوی دکترای هیدروژئولوژی،دانشکده علوم طبیعی،دانشگاه تبریز،تبریز

سامانه آب زیرزمینی یک سامانه پیچیده است و برآورد متغیرهای هیدروژئولوژیکی که معمولا با روش­های کلاسیک مانند روش­های آزمایشگاهی، اسلاگ تست، آزمایش ردیابی و آزمون­های پمپاژ انجام می­گیرد؛ با عدم قطعیت ذاتی همراه بوده و پر هزینه و وقت گیر است. بنابراین، استفاده از روش­های هوش مصنوعی برای برآورد هدایت هیدرولیکی، می­تواند از عدم قطعیت این متغیر کم کند و تا حدودی بر دقت آن می­افزاید تا بتواند بر نواقص موجود در روش­های کلاسیک چیره شود. در این میان مدیریت بهینه این تقاضا و جلوگیری از تخریب آبخوان ها و منابع آب زیرزمینی مستلزم شناخت دقیق پارامترهای هیدرودینامیکی می­باشد. در این تحقیق با استفاده از مدل های فازی ساگنو(SFL) و ممدانی(MFL) به تخمین هدایت هیدرولیکی آبخوان باروق پرداخته می شود. در همین راستا از داده­های هدایت الکتریکی (EC) ،ضخامت زون اشباع (B) و مقاومت عرضی آبخوان (RT) به عنوان داده­های ورودی مدل استفاده شده است. در نهایت به منظور به دست آوردن ایده­آل­ترین مدل مقدار مجذور میانگین مربعات خطا و R۲ برای هر دو مدل محاسبه و دو مدل با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج نشان که مدل­ فازی ساگنو به ترتیب با ضریب همبستگی R۲=۰.۹۴ و مجذور مربعات خطا RMSE=۰.۰۴۵ در مرحله آموزش عملکرد بهتری را نسبت به مدل ممدانی برای تخمین هدایت هیدرولیکی دارد.

هدایت هیدرولیکی, فازی ساجنو (SFM), فازی ممدانی(MFL), آبخوان باروق