مریم فرحزادی - گروه مهندسی معماری، واحد بین الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
محمدحسین پورشاهمرادی - گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
آزیتا کهریزی - گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
بهنوش ملکی زاده - گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران

نوآوری های مبتنی بر طبیعت و تکامل طبیعی در نیمه دوم سده بیستم در پی پژوهش هایی به ظهور حوزه های نو در مباحث آکادمیک تحتعنوان بایونیک انجامید. علم بایونیک اساسا حوزهای میان رشته ای است که به بررسی عملکرد آن دسته از ارگانیسم های طبیعی می پردازد که درفناوری های نوین به کار می روند. مطالعه مروری حاضر با روش مطالعات کتابخانه های به بررسی ادبیات پژوهش در حوزه معماری بایونیک می پردازد.نتایج پژوهش حاکی از آن است که معماری بایونیک موجب صرفه جویی در انرژی و افزایش طول عمر مفید سازه می شود و نسبت به رویکردهایدیگر مقرون به صرفه تر است. چه بسا در آینده فضاهای داخلی محل زندگی و کار، کارکردی چون موجودات زنده داشته باشند؛ سازگار با مکان وقادر به تامین تمام انرژی و نیازهای بنیادی از محیط اطراف. برای تعریف معماری بیونیک ابتدا باید واژه «بیونیک» را تعریف کرد. واژهای به نام «بیونیک» از ترکیب دو لغت «بیولوژی» و «تکنیک» به معنای زیستار شناختی یا بکارگیری اندام های ساختگی طبیعت که به فارسی «زیست فنی» می باشد بیان گردیده است. بیونیک را علم سیستم هایی که شالوده و پایه تمامی سیستم های زنده اند می دانند. امروزه هر جا سخن از تکنولوژی بهمیان می آید تصویر همان دستاوردهای مهم تکنولوژی به ذهن میآید اما اگر کمی به مسیر تکنولوژی دقت کنیم هر پدیده صنعتی یا ساختمانی،از الگوی زنده طبیعت الهام گرفته است. هم اکنون بیونیک از هر جهت، هنر به کارگیری دانش سیستم های زنده در حل مسائل فنی است. از رهاوردتحقیقات علمی، با تلفیق دو واژه «بیولوژی» و «تکنیک»، علم «بیونیک» را به عنوان دانشی که مسائل فنی را از راه های زیستی حل می کند، بنا نهاده اند.

معماری بایونیک، بایونیک شناسی، الهام از طبیعت