فاطمه منتظری سانیج
وجیهه سراج

رشد روزافزون جمعیت شهرها و عدم وجود قوانین کارآمد، الزام ها و برنامه ریزی های اصولی که سامان دهنده و توزیع کننده ی مناسب و هدفمند این افزایش جمعیت در شهرها را باشد به وجود آورده است. ازاین رو امروزه شهرها به خصوص کلان شهرها با سرعت به سمت فناوری و هوشمند شدن پیش می روند اما طرح های توسعه شهری همیشه با امکانات و شرایط واقعی شهرها منطبق نیستند و غالبا یا به شکل ناقص اجراشده و یا در اجرا با شکست مواجه می گردند لذا هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر مولفه های شهر هوشمند بر مدیریت شهری است پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی بوده و جزء پژوهش های کمی-پیمایشی به شمار می رود. جامعه آماری این پژوهش کارمندان شهرداری شهر یزد بودند که بنا به فرمول کوکران حجم نمونه ۱۶۴ نفر تشخیص داده شد. به منظور جمعاوری اطلاعات از پرسشنامه با طیف لیکرت ۵ تایی و با روایی و پایایی مطلوب بهره برده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل عاملی انجام شده است. بر اساس نتایج تحلیل عاملی اکتشافی به منظور شناسایی معیارهای شهر یادگیرنده، چهار عامل زیرساخت-ها، اقتصاد، سرمایه های زندگی، امکانات بهتر شناسایی شدند و در ادامه به ایجاد مدل معادلات ساختاری مبادرت شد.

شهر، شهر هوشمند، مدیریت، مدیریت شهری.