سید عبدالکریم سجادی - دانشیار، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
سید مجتبی زبرجد - دانشیار، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
محمد حسن عوض کننده قراول - دانشجوی دکتری، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد.
مسعود محمدطاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد

ذرات نانو الماس به علت سختی بالایی که دارد به منظور افزایش مقاومت به سایش پوششهای پلیمری به کار گرفته میشود. اما توزیع نمودن یکنواخت این ذرات در زمینه کمپوزیت با مشکلاتی از جمله تجمع ذرات و کلوخهای شدن آنها نیز همراه میباشد . در این مقاله اثر فرایندهای مختلف پراکنده سازی بر ساختار پوشش نانوکامپوزیتی پلیاکریلیک/ نانوالماس مورد بررسی قرار گرفت . برای پراکنده کردن نانوذرات در پلی اکریلیک از دو روش آسیاکاری و فراصوتی استفاده شد . در روش آسیاکاری تأثیر 2 پارامتر زمان و فرکانس آسیاکاری و در روش فراصوتی تأثیر مدت زمان فراصوتی بر کیفیت پراکندگی نانوالماس در پلیاکریلیک بررسی گردید. ساختار نهایی با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. مشخص گردید که از بین دو روش مورد استفاده، روش آسیاکاری نتایج بهتری داشته و اندازه ذرات مجزا در آن بسیار کوچک تر اس ت. از بین پارامترهای مورد استفا ده در این روش فرکانس آسیاکاری تأثیر بیش تری نسبت به زمان آسیاکاری دارد.

پوشش نانوکامپوزیتی، نانوالماس، پلیاکریلیک، آسیاکاری، فراصوتی