کاربرد امولسیفایر استر مونو و دی گلیسیرید اسید سیتریک (سیترم) به عنوان جایگزین لسیتین بر برخی ویژگی های کیفی شکلات شیری
عنوان مقاله: کاربرد امولسیفایر استر مونو و دی گلیسیرید اسید سیتریک (سیترم) به عنوان جایگزین لسیتین بر برخی ویژگی های کیفی شکلات شیری
شناسه ملی مقاله: JR_FOODRE-26-2_009
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_FOODRE-26-2_009
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید باقر میرتاج الدینی - ۱ دانش آموخته کارشناسی ارشد (پردیس بین المللی ارس)، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
صدیف آزادمرد دمیرچی - ۲ استاد گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سید هادی پیغمبردوست - ۲ استاد گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
هانیه رسولی پیروزیان - دانشجوی دکتری علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
خلاصه مقاله:
سید باقر میرتاج الدینی - ۱ دانش آموخته کارشناسی ارشد (پردیس بین المللی ارس)، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
صدیف آزادمرد دمیرچی - ۲ استاد گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سید هادی پیغمبردوست - ۲ استاد گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
هانیه رسولی پیروزیان - دانشجوی دکتری علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
استفاده از لسیتین سویا به دلیل تاثیر منفی بر اکسیداسیون چربی شکلات در مدت نگهداری، داشتن رنگ تیره، طعم نامطلوب و از همه مهمتر به دلیل وجود تقلبهای بسیار توسط افراد سودجو که موارد صنعتی آن را در صنعت غذا استفاده مینمایند، نیازمند بازنگری است و نیاز به استفاده از موارد جایگزین آن بدون ایجاد تهدید بر سلامت جامعه، بیشتر احساس میشود. به همین دلیل، در این پژوهش، اثر جایگزینی استر مونو و دیگلیسیرید اسید سیتریک (سیترم) بر ویژگیهای میکروبی، فیزیکی شیمیایی و ارگانولپتیکی شکلات شیری به جای لسیتین سویا مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ۵/۰ درصد از لسیتین (نمونه کنترل) و ۴/۰، ۵/۰، ۶/۰ درصد از سیترم در تولید شکلات استفاده گردید. نمونهها به مدت سه ماه نگهداری شدند و پس از تولید و همچنین در فواصل زمانی یک ماهه، ویژگیهای کیفی آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مقایسه دادههای مربوط به شمارش میکروارگانیسمها در نمونههای شکلات در مدت زمان نگهداری ۹۰ روز اثر معنیداری (۰۵/۰P<) روی شمارش میکروارگانیسمها نشان نداد. نتایج مقایسه میانگینها نشان داد که بیشترین مقدار اسیدیته (mgKOH/g ۸/۱) متعلق به نمونه کنترل در پایان روز ۹۰ و کمترین (mgKOH/g ۹/۰) متعلق به نمونه ۵/۰ درصد سیترم در ماه اول و دوم تولید بود. همچنین بیشترین مقدار پراکسید (meq/Kg ۲/۲) متعلق به نمونه کنترل در پایان روز ۹۰ و کمترین (meq/Kg ۶/۰) متعلق به نمونه کنترل در روز اول بود. اسیدیته و اندیس پراکسید نمونههای تولیدی با لسیتین بیشتراز تیمارهای حاوی سیترم بود و اختلاف معنیداری (۰۵/۰P<) در مقایسه با تیمارهای حاوی سیترم مشاهده گردید. از نظر پذیرش کلی، پانلیستها، طعم نمونههای شکلات تولید شده توسط سیترم را نسبت به نمونه کنترل، مطلوب گزارش کردند. در کل نتایج نشان میدهد که میتوان با کاربرد سیترم، محصولی با ویژگیهای کیفی بهتر و طعم مطلوب تولید و به بازار ارائه کرد.
کلمات کلیدی: ارگانولپتیکی, امولسیفایر, سیترم, شکلات, لسیتین
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1568808/