کاظم حیاتی - نویسنده مسئول
زهرا حیاتی - همکار
نادیا عالی نژادیان - همکار

ابضاع در اصطلاح فقیهان، به معنای سپردن سرمایه به دیگری برای تجارت است، بدون این که عامل، در سود و زیان آن، سهیم یا اجرتی برای او تعیین شود، بر خلاف مضاربه که عامل، در سود تجارت شریک است. در این مقاله با هدف بررسی مفهوم عقد ابضاع از منظر فقه امامیه، سعی بر آن شده است که ضمن بررسی مفهوم عقد ابضاع، مشخصات عقد مذکور، مستندات مشروعیت آن را تبیین نماید، و از رهگذر این بررسی، ارکان، شرایط تحقق این عقد مشخص شده است.

ابضاع، بضاعه، مضاربه، استبضاع، فقه امامیه