سکینه صارمی - دانشجوی دکتری، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان، واحد (خوراسگان)
رضا اسماعیلی - استادیار گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان، واحد (خوراسگان)
فائزه تقی پور - استادیار گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان، واحد (خوراسگان)

به دلیل عدم برنامه ریزی و نبود یکپارچگی فرماندهی اطلاع رسانی در مواقع بروز یک سانحه و نبود مدل مدون ارتباطات بحران، صنعت حمل ونقل هوایی در ایران، همواره در استفاده از ظرفیت های رسانه ای به منظور مدیریت بحران سوانح ناموفق بوده است. هدف مقاله حاضر، تدوین استراتژی رسانه ای به منظور مدیریت بحران سوانح هوایی است. بدین منظور در پارادایم تفسیری مبتنی بر روش شناسی کیفی، از روش نظریه داده ‎بنیاد استراوس و کوربین استفاده شده است. ۲۲مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته با نمونه گیری نظری و فن گلوله برفی با مدیران، متخصصان و کارشناسان صنعت هوانوردی و رسانه انجام شد. مقوله هسته ای پژوهش، «ظرفیت رسانه ای در مدیریت بحران» نام گرفت. با کدگذاری و تحلیل محتوای مصاحبه های نیمه ساختاریافته، تعداد ۱۸۳کدباز استخراج شد. پس از تجمیع کدها، تعداد ۲۸زیر طبقه و تعداد ۱۵طبقه در قالب درون مایه اصلی به عنوان راهبردها شناسایی شد. براساس تحلیل یافته ها، این نتیجه حاصل شد؛ با تدوین استراتژی رسانه ای، قبل از بحران، شیوه تولید و توزیع محتوا بازنگری، برنامه جامع ارتباطی تدوین و تیم ارتباطات بحران تشکیل، مدیریت برنامه جامع آموزشی، شبیه سازی بحران و اصلاح ساختار حاکمیت در صنعت موردتوجه قرار گرفته و در حین بحران با وحدت فرماندهی رسانه ای، تعامل رسانه ای، شفاف سازی، صداقت، اعتماد آفرینی، هم پوشانی رسانه های سنتی و نوین، آمادگی برخورد با بحران، توسط ارزیابی و آسیب شناسی، کاهش خسارات و تبعات منفی سوانح هوایی فراهم می شود. با بازبینی پوشش رسانه های محلی و ملی و بین المللی، بررسی نقاط قوت و ضعف وتجربه اندوزی، از تکرار اشتباهات در آینده جلوگیری و اقدام و عمل از قبل از بحران آغاز و تا پایان بحران و بعضا به صورت دائمی ادامه می یابد.

رسانه, استراتژی رسانه ای, مدیریت بحران, سوانح هوایی, داده بنیاد