مجید صفاری نیا - دانشیار روانشناسی دانشگاه پیام نور
مهدی دهستانی - دانشیار روانشناسی دانشگاه پیام نور
اعظم فطری - دانشجوی دکترا روانشناسی دانشگاه پیام نور

مقدمه: هدف­ پژوهش حاضر تعیین اثر میانجی همدلی، نشخوار فکری و خشم  در رابطه بین خود­شیفتگی و فقدان بخشش میان فردی بود. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه­آماری پژوهش حاضر ۴۰۰ دانشجوی کاربر فیسبوک ، لاین ووایبر دانشگاه­های قزوین بودند که از بین آن­ها تعداد ۱۹۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­های شخصیت خودشیفته راسکین و تری (۱۹۸۸)، عدم بخشش بین­فردی مرتبط با خطا، مقیاس همدلی (باتسون و شاو،۱۹۹۱) و مقیاس حالت خشم اسپیلبرگر (۲۰۰۳) استفاده شد. یافته­ها: نتایج حاصل از همبستگی پیرسون نشان داد بین خودشیفتگی با همدلی رابطه منفی معنادار و بین خودشیفتگی با نشخوار فکری و خشم رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین عدم بخشش با خشم و نشخوار فکری رابطه منفی معنادار وجود دارد ولی بین همدلی با عدم بخشش رابطه معنادار وجود ندارد. نتایج آزمون رگرسیون میانجی نشان داد متغیر خودشیفتگی به طور مستقیم اثر معنادار بر میزان عدم بخشش دارد. همچنین نتایج نشان داد که از بین متغیرهای همدلی، نشخوار ذهنی و حالت خشم متغیرهای حالت خشم و نشخوار فکری اثر میانجی بر رابطه بین خودشیفتگی و عدم بخشش دارند. نتیجه گیری: بنابراین می­توان اینطور نتیجه گرفت که اگر متغیرهایی جزئی رفتاری مانند حالت خشم و نشخوار فکری مورد توجه قرار گیرد از این طریق توانایی تغییر رفتار کلی­تر مانند بخشش وجود خواهد داشت.

Empathy, Lack of forgiveness, Narcissistic personality, Rage, rumination