الهام موسویان - دانشجوی دکترای روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز.
سیده فرشته نجاتی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز.

مقدمه: در راستای نقش کلیدی بازشناسی هیجان چهره در تسهیل تعاملات اجتماعی و نتایج متناقض پژوهش های محدودی که در گذشته بازشناسی هیجان در چهره را در جمعیت سالم با علائم اختلال روانی ارزیابی کرده اند،  هدف از پژوهش حاضر بررسی بازشناسی هیجان چهره در افراد با علائم اختلال روانی به صورتی که در مقیاس SCL-۹۰-R فهرست شده، است. روش: حجم نمونه در این پژوهش ۶۰ نفر است که شامل ۳۱ فرد سالم با علائم اختلال روانی و ۲۹ فرد سالم بدون علائم اختلال روانی به عنوان گروه مقایسه است. فهرست بازبینی شده ۹۰ نشانه ای (SCL-۹۰-R) را برای تعیین کیفیت سطح نشانگان روانی، استفاده شد و همچنین بازشناسی هیجان در چهره  به وسیله ۴۲ تصویر از تصاویر هیجان چهره ای اکمن و فرایزن (۱۹۷۶) که ۶ حالت هیجانی مختلف (غم، شادی، ترس، خشم، تنفر، تعجب) و همچنین حالت خنثی را بررسی می کرد، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که افراد سالم با علائم افسردگی در بازشناسی حالت خنثی، تنفر و شادی عملکرد ضعیف تری داشتند، در حالی که افراد با علائم اضطراب عملکرد بهتری در بازشناسی هیجان ترس داشتند. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند که علائم بالینی متفاوتی که ناشی از عملکردهای شناختی و نوروبیولوژیکی زمینه ای متفاوت است، به شیوه ای متفاوت بر بازشناسی هیجان در چهره تاثیر می گذارند.

بازشناسی هیجان در چهره, علائم اختلال روانی, SCL-۹۰-R