محمدامیر خنجری - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی،دانشگاه پیام نور کبودرآهنگ

درباره ی مفهوم تربیت از دیرباز اندیشمندان و متفکران سخنهای فراوانی گفته و نظریه پردازیهای بسیاری انجام داده اند و هر کدام به شکل و شیوهای خاص و ناظر به دیدگاه خود این مفهوم را معنا کرده اند.علاوه بر این تعاریف،حاکمیتها هم به سبب نقش مهم نظام تربیتی در قوام نظام سیاسی و اهمیت فراوان آن در توسعه،مراد خویش را از تربیت مشخص کرده اند و با توجه به ارزشها و آرمانها و ماموریتهای خود تعریف به خصوصی را از این مفهوم و مفاهیم مرتبط به آن ارائه داده اند. در کشور ما ایران هم با توجه به مبانی و اصول و ارزشهای تربیتی مورد قبول نظام جمهوری اسلامی برای تربیت یک سند بنیادین و جامع نوشته شده که پشتیبان تمام فعالیتهای آموزشی و پرورشی باشد و به عنوان راهنمای سیاستگذاران و فعالین تربیتی نقش ایفا کند.این سند تحولی بیشتر ناظر به نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی بوده و مخاطب عمده آن معلم،دانش آموز،اولیای آنها و وزارت آموزش و پرورش میباشد. یکی از بخش های اصلی این سند و از مباحث پایهای و مهم آن تعریف معنای تربیت است که در این پژوهش قصد ما این بود که تعریف مورد نظر را مورد واکاوی قرار بدهیم.در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق کیفی توصیفی و بررسی اسناد بالا دستی و منابع کتابخانه ای و طبقه بندی و تحلیل این اطلاعات به بررسی مفهوم تربیت در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش پرداختیم. طبق نتایج به دست آمده طبق این سند تربیت فرایندی تعاملی است که زمینه ساز تکوین و تعالی پیوسته هویت متربیان،به صورتی یکپارچه و مبتنی بر نظام معیار اسلامی، به منظور هدایت ایشان در مسیر آماده شدن جهت تحقق آگاهانه و اختیاری مراتب حیات طیبه در همه ابعاد میباشد.

تربیت،سند تحول،معنای تربیت،آموزش و پرورش.