عشرت کریمی افشار - استادیار گروه روانشناسی، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران
مبینا اسمعیلی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران
شهلا رضایی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران
نیلوفر خان سالار - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر کاهش علائم افسردگی؛ امید به زندگی و افزایش شادکامی در میان بیماران افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر قشم بوده است. این تحقیق به لحاظ هدف پژوهشی کاربردی و به لحاظ نوع روش، پژوهشی توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر قشم به تعداد ۲۴۶ نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری فرمول کوکران، تعداد ۱۵۰نفر بدست آمد و در نهایت به دلیل محدودیت های دوران کرونا ۴۰نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده و در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری در این پژوهش پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۶۱)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد(۱۹۸۹ )، امید به زندگی اشنایدر (۲۰۰۵)، بوده است. پس از بررسی تجزیه و تحلیل داده های پژوهش توسط نرم افزار SPSS نگارش ۲۵ نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر کاهش علائم افسردگی، در میان بیماران افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر قشم تاثیر گذار است.همچنین طرحواره درمانی بر امید به زندگی و افزایش شادکامی در میان بیماران افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر قشم تاثیر معنادار دارد.

طرحواره درمانی، افسردگی، امید به زندگی، شادکامی.