کوثر سادات احمدی - دانش پژوه کارشناسی روان شناسی و معارف اسلامی از افغانستان، مجتمع آموزش عالی بنت الهدی، جامعه المصطفی (ص) العالمیه، قم، ایران.
عالیه فیاضی - دانش پژوه کارشناسی روان شناسی و معارف اسلامی از افغانستان، مجتمع آموزش عالی بنت الهدی، جامعه المصطفی (ص) العالمیه، قم، ایران.
فاطمه محبی - دانش پژوه کارشناسی روان شناسی و معارف اسلامی از افغانستان، مجتمع آموزش عالی بنت الهدی، جامعه المصطفی (ص) العالمیه، قم، ایران.
جعفر هوشیاری - مدرس گروه علمی–تربیتی روان شناسی و معارف اسلامی، مجتمع آموزش عالی بنت الهدی، جامعه المصطفی (ص) العالمیه، قم، ایران.

یکی از مهمترین نیازهای بشر دست یافتن به آرامش روحی و روانی است. آرامش واقعی تنها با یاد خدا میسر است و بالاترین مرتبه یاد خداست. این آرامش با توسل به ائمه و عزاداری برای آنها حاصل می شود. عزاداری نوعی واکنش به احساسات و هیجان های درونی انسان است که بر ابعاد روانی و معنوی تاثیر می گذارد. ابتدایی ترین تاثیر عزاداری به ویژه گریه کردن بر امور معنوی باعث ایجاد آرامش می شود. انسان بعد از عزاداری کردن در اثر تخلیه شدن فشارهای درونی احساس خوشایند و یک سبکی و آرامش برایش پدید می آید و همچنین باعث تقویت انگیزه فرد می شود. از سوی دیگر سبب پاک شدن گناهان انسان و نزول رحمت خداونده شده و به انسان در دفع برخی رذائل اخلاقی و کسب برخی از فضیلت ها کمک می کند و سرانجام انسان را در رسیدن به قرب الهی یاری می کند. مقاله حاضر درصدد پاسخ به این است که چگونه می توان با عزاداری آرامش یافت. مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای گردآوری شده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که ارائه راهکارهایی مانند عزاداری بر اهل بیت و گریه کردن، تاثیر بسزایی در آرامش روان انسان دارد و در نتیجه افرادی که ایمان بالایی دارند آرامش روان و سلامت روان بیشتری دارند.

سوگواری, گریه, تخلیه هیجانی, آرامش روان, ایمان, ذکر خدا