مصطفی رستگاری - دانشجوی دکتری
موسی اکرمی - استادیار گروه فلسفه دانشکده حقوق الاهیات و علوم سیاسی دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
اسماعیل بنی اردلان - دانشیار گروه فلسفه هنر دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر دانشگاه هنر تهران

این مقاله در نگاهی اجمالی، به جایگاه و ماهیت نظریه «بازی » در منظومهفلسفی دو متفکر بزرگ مغرب زمین «امانوئل کانت » و «هانس گئورگ گادامر »پرداخته، و در مقایس های تحلیلی-تطبیقی، م یکوشد تا بهر هگیری متفاوت این دوفیلسوف را از فرآیند و فرآورده «بازی » در توضیح، تبیین و تفسیر مقولاتی ه مچون«حکم زیباشناختی « ،» آفرینش هنری » و «آثار هنری »، در دو سنت متفاوت«معرف تشناسانه کانتی » و «هست یشناسانه گادامری » به نمایش بگذارد. در بخشاول، به ویژگ یهای «بازی » در نظرگاه معرف تشناسانه کانت و استفاده او از این پدیدهبرای توصیف حکم زیباشناختی، نسبت قوای شناختی با یکدیگر، و آثار و آفرین شهایهنری مورد بررسی قرار گرفت هاست. در بخش دوم، به مواجهه نقادانه گادامر با میراثفلسفی_زیباشناختی کانت، و بازتعریف گادامر از مقولات کلیدی زیبایی شناسی کانتیمانند: ذوق، نبوغ، حس مشترک، حکم تاملی و... پرداخته و به جایگزینی «فهمهرمنوتیکی و هست یشناسانه »، به جای «سوبژکتیویسم معرف تشناسانه » کانت درمواجهه با زیبایی و هنر، توسط گادامر، کوشش م یشود تا مبانی و ویژگ یهای «بازی »در نگاه او، که خصلتی فرهنگی - تاریخی، هرمنوتیکی و هست یشناسانه دارد و بهترینسازه ممکن برای توصیف «نحوه وجود اثر هنری » و «گون های از فهم منحصر به فرد ویگانه حقیقت » است، برشمرده شود.

بازی, حکم زیباشناختی, سوبژکتیویسم, ذوق, حس مشترک, هرمنوتیک, تجربه زیسته