نسرین جمشیدی کلجاهی - دانشجوی کارشناسی ارشدگروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
بابک قنبرزاده - دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
جلال دهقان نیا - دانشیاران گروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
علی اکبر انتظامی - استاد گروه شیمی پلیمر دانشکده شیمی دانشگاه تبریز
محمود صوتی خیابانی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز

در این پژوهش، برای بهبود ویژگی­های کاربردی فیلم­های بر پایه نشاسته، ابتدا از میزان ثابت اسیدسیتریک و پلی­وینیل­الکل (PVOH) استفاده و پس از آن اثر سطوح مختلف غلظت دو نوع نانوذره نانوکریستال ­سلولز (CNC) و دی­اکسید­ تیتانیم (TiO۲) به صورت توام و نرم­کننده گلیسرول (GLY) بررسی شد.  آزمون گرماسنجی پویشی افتراقی (DSC) نشان می­دهد که افزودن CNC و TiO۲ به ترتیب موجب افزایش دمای ذوب و انتقال شیشه­ای و کاهش دمای ذوب و افزایش دمای انتقال شیشه­ای در زیست­ نانوکامپوزیت­ها می­شود.  سپس اثر غلظت سه افزودنی فوق بر میزان جذب آب، حلالیت در آب و خواص رنگی زیست نانوکامپوزیت بر پایه نشاسته نرم شده (PS) مورد بررسی قرار گرفت و مقادیر غلظت بهینه آنها با طرح مرکب مرکزی توسط روش سطح پاسخ (RSM) تعیین گردید.  نتایج حاصل از بهینه­سازی فرمولاسیون با روش سطح پاسخ (RSM) نشان می­دهد که غلظت TiO۲، CNC و GLY به ترتیب به­صورت درجه دوم، خطی و درجه دوم بر میزان جذب رطوبت معنی­دار و مقادیر بهینه متغیرهای TiO۲، CNC و GLY برای حداقل جذب رطوبت به ترتیب ۱۱۸/۰، ۳۰/۰ گرم و ۳۶/۱ میلی­لیتر است.  استفاده توام CNC و TiO۲باعث بهبود کاهش جذب رطوبت و انحلال­پذیری در آب زیست ­­نانوکامپوزیت می­شود و تاثیرگذاری CNC بیشتر از TiO۲ است.  مقادیر بهینه متغیرهای TiO۲، CNC و GLY برای حداقل اندیس زردی به ترتیب ۲۳۵/۰، ۰ گرم و ۰۶/۱ میلی­لیتر است.

دی اکسید تیتانیم, زیست نانوکامپوزیت, نانوکریستال سلولز, نشاسته-PVOH