علی امیری - استادیار گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.

 جنگ عراق علیه ایران در دوره جنگ سرد؛ دوره رقابت ایدئولوژی­ها، رخ داد. در این دوره، به طورکلی، صف­بندی کشورها بر اساس موضع­گیری­های ایدئولوژیک آن ها شکل می­گرفت. در چنین شرایطی، ایدئولوژی باید یکی از مهم ترین عوامل موثر بر موضع­گیری کشورها در قبال جنگ عراق علیه ایران محسوب می­شد؛ اما سوریه که بیشترین اشتراکات ایدئولوژیک را با کشور عراق و بیشترین تفاوت ایدئولوژیک را با ایران داشت، در عمل تبدیل به مهم ترین متحد ایران در این دوره گردید. این پژوهش درصدد آن است تا این مسئله را از منظر رویکرد سازه­انگاری بررسی نموده و نشان دهد که چگونه ایدئولوژی­های این کشور تبدیل به هنجار نشده و کنش سیاسی آن بر مبنای سازه­های غیرایدئولوژیک شکل گرفت نه سازه­های ایدئولوژیک؟ برای انجام این پژوهش، اطلاعات به شکل کتابخانه­ای گردآوری شده­اند و به روش توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته­اند. بنا به نتایج پژوهش، با اینکه ایدئولوژی­های سوریه در سه سطح ملی، منطقه­ای و جهانی شبیه عراق بود، اما این اشتراکات ایدئولوژیک باعث ایجاد انگاره­های ذهنی بین این دو کشور نشد. در مقابل، ازآنجاکه سوریه یک کشور امنیت­جو می­باشد، بیشترین اشتراکات بین­الاذهانی آن با ایران شکل گرفت و همین موضوع مبنای کنش سیاسی آن در قبال این جنگ شد.

جنگ تحمیلی, سوریه, ایدئولوژی, سازه انگاری, جمهوری اسلامی ایران