داود جعفری - دانشجوی دکتری روان شناسی دانشگاه آزاد تهران مرکزی
مهدیه صالحی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
پروانه محمدخانی - استاد دانشگاه بهزیستی و توان بخشی
سوزان امامی پور - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
احمد حیدری پهلویان - استادیار گروه روان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن و درمان فعال سازی رفتاری برای افسردگی در میزان افسردگی و کیفیت زندگی دانشجویان افسرده بود. بدین منظور به شیوه غربال گری تعداد ۳۶۴ نفر از مجموع دانشجویان دانشگاه آزاد ملایر انتخاب شد و از بین آنها دانشجویانی که حداقل نمره ۲۰ را در آزمون افسردگی بک بدست آوردند انتخاب و در نهایت براساس مصاحبه بالینی ساختار یافته برای DSM به صورت تصادفی و با رعایت اصل معادل سازی به ۲ گروه شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن و فعال سازی رفتاری برای افسردگی تقسیم شدند و به مدت ۸ جلسه تحت مداخلات درمانی قرار گرفتند. داده های مورد نیاز توسط مقیاس افسردگی بک- نسخه شماره ۲- و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی گردآوری شدند. طرح پژوهش و روش تحلیل داده های پژوهش طرح تحلیل واریانس مختلط بین - درون گروهی(آمیخته) بود. نتایج نشان داد که هر دو مداخله شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن و فعال سازی رفتاری برای افسردگی توانستند میانگین نمرات افسردگی و کیفیت زندگی آزمودنی ها را بهبود دهند. در واقع اثر اصلی زمان به لحاظ آماری معنادار بود (p < %۵). یعنی بین میانگین نمرات افسردگی و کیفیت زندگی در طی مراحل اندازه گیری تفاوت معنی داری ملاحظه شد. اما اثر تعامل و همینطور اثر اصلی بین گروهی از نظر آماری معنادار نبودند (p > %۵). به عبارتی بین دو گروه در اثربخشی بر افسردگی و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود نداشت.

شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن, فعال سازی رفتاری برای افسردگی, افسردگی, کیفیت زندگی