پریسا تجلی - دانش آموخته دوره دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
غلامعلی افروز - استاد دانشگاه تهران
باقر غباری بناب - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه تهران

 این پژوهش مقایسه شاخص های هیجانی نقاشی آدمک گودایناف کودکان با و بدون نارسایی توجه- بیش فعالی و شیوه های فرزندپروری والدین آنان بود. بدین منظور ۳۰ کودک بدون نارسایی توجه- بیش فعالی و ۳۰ کودک با نارسایی توجه- بیش فعالی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات موردنیاز با استفاده از پرسشنامه سبک ها و ابعاد فرزندپروری رابینسون (۱۹۹۵) و آزمون نقاشی آدمک گودیناف- هریس (۱۹۸۸) گردآوری شد. داده-های پژوهش با استفاده از آزمون های t مستقل، مجذور خی دو و ضریب همبستگی پیرسون بررسی شدند. نتایج نشان می دهد والدین کودکان دارای نارسایی توجه- بیش فعالی کمتر از والدین کودکان بدون توجه- بیش فعالی از شیوه فرزندپروری مقتدرانه استفاده می کنند و بیشتر شیوه ای فرزندپروری مستبدانه و سهل گیرانه را به کار می گیرند. از بین شاخص های ترسیمی پرخاشگری، فراوانی شاخص های دست ناقص، سر بزرگ، خطوط شکسته و کل شاخص پرخاشگری واز بین شاخص های ترسیمی اضطراب هم، شاخص های آدمک فاقد تنه و اندام زیرین و زبرین، اعضا به صورت ناقص و چسبیده به بدن در کودکان با نارسایی توجه- بیش فعالی بیشتر از کودکان بدون نارسایی توجه- بیش فعالی است. بین شیوه های فرزندپروری والدین کودکان با و بدون نارسایی توجه- بیش فعالی با شاخص های ترسیمی اضطراب و پرخاشگری رابطه ای مشاهده نشد.

نارسایی توجه- بیش فعالی, شیوه های فرزندپروری, شاخص های هیجانی, نقاشی آدمک