محمد علی اشرفی پور
عبدالحسین برشد

بررسی اثرات سیاست های مالی بر متغیرهای اقتصاد کلان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به این که سیاست های مالی می توانند بر مقدار کل محصول تولید شده (یا همان تولید ناخالص داخلی تاثیر بگذارند ابزار مهمی برای مدیر اقتصاد به شمار می روند. این تواناسس سیاست های مالی برای اثرگذاری بر تولید از طریق تغییر تقاضای کل سبب می شود که این سیاست ها به ابزاری بالقوه برای تثبیت اقتصادی بدل می گردند. در شرایط رکودی دولت ها می توانند سیاست مالی انبساطی را اجرا کرده و تولید را به سطح عادی بازگردانند و شغل اجاد کنند. طی رونف که تورم به عنوان مشکلی بزرگتر و مهمتر از بیکاری در نظر گرفته می شود دولت ها می توانند سیاست مازاد بودجه را در دستور کار قرار دهند بنابراین سیاست ضد چرخه ای سبب خواهد شد که بودجه روی هم رفته متعادل شود. حال در این مقاله اثرات مخارج دولت ، مایات ها و همچنین پرداختهای انتقلی به عنوان متغیرهای سیاست های مالی بر متغیر مصرف بخض خصوصی با استفاده از تکنیک های سری زمانی مورد بررسی قرار گرفته است و از آمار سری زمانی سال های 1354 تا 1388 متغیرها در ایران استفاده شده است. بعد از برآورد مدل مشخص شد که تولید واقعی و رشد اقتصادی بیشترین تاثیر را بر روی میزان مصرف بخش خصوصی داشته است. با افزایش تولید واقعی میزان مصرف بخش خصوصی نیز زیاد می شود . علاوه بر این نتایج نمایانگر نقش مثبت متغیرهای میزان مخارج دولت ، افزایش حجم نقدینگی و میزان پرداخت های انتقالی دولت و اثر منفی متغیر مالیات بر درآمد اشخاص بر شاخص میزان مصرف بخش خصوصی است.همچنین ضرایب شاخص ها نشان می دهند که درجه تاثیر گذری آنها بر مثرف بخش خصوص در اقتصاد ایران به ترتیب زیر است. 1- متغیر تولید واقعی 0/818 + 2- متغیر مخارج دولت 0/49 + 3- متغیر حجم نقدینگی حقیقی 0/201 + 4- متغیر پرداخت های انتقالی مستقیم دولت 0/19 + 5- متغیر مالیات بر درآمد اشخاص 0/214 + .

سیاست های مالی ، مصرف بخش خصوصی ، داده های سری زمانی