مصطفی محمدی ده چشمه
علی زنگی آبادی

صنعت گردشگری، بویژه بوم گردی به عنوان رویکردی جدید برای توسعه همزیستی انسان و اجتماع، به منظور بهره وری اقتصادی, امروزه در توسعه مناطق جایگاه چشمگیری یافته است. در استان چهارمحال و بختیاری که به سبب طبیعت زیبا و بیشتر بکر آن به نام هایی چون «زیبای خفته» در زاگرس, «سرزمین لاله های واژگون», «بام ایران» و...نامیده می شود, از مزیت نسبی برخوردار است.هدف این پژوهش ارزیابی و امکان سنجی توان های اکوتوریستی استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از مدل بررسی SWOTاست. در این مدل ارزیابی کننده «نقاط قوت، ضعف، فرصت وتهدیدها» بهترین راهبرد برای فرآیند برنامه ریزی راهبردی طبیعت گردی محسوب می شوند. روش جمع آوری داده ها و تحلیل اطلاعات مورد نیاز نیز بیشتر اسنادی، تحلیلی و پیمایشی است. یافته های تحقیق از بررسی توانایی های این استان در زمینه صنعت نوپای اکوتوریسم، حاکی از این واقعیت است که این استان به لحاظ موقعیت جغرافیایی خاص خود و واقع شدن بین دو قطب صنعتی اصفهان و خوزستان, داشتن آب و هوایی مطبوع و دلپذیر، بویژه در فصل بهار و تابستان و بهره مندی از مناظر چشم نواز طبیعی، ظرفیت تبدیل شدن به یکی از قطب های بزرگ طبیعتگردی کشور را داراست. مانع اساسی و ضعف بزرگ در راه رسیدن به این هدف به تعدد تصمیم گیران و مسائل مدیریتی و ضعف در زیر ساخت ها باز می گردد. راهکارهای این پژوهش می تواند در بهینه سازی وضع موجود و ساماندهی اکوتوریسم در این استان موثر باشد.

استان چهارمحال و بختیاری, اکوتوریسم, روشSWOT, گردشگری