مهری شعبانی - دانشجوی گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه بیرجند، بیرجند
محمد حسین صیادی - دانشیار گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه بیرجند، بیرجند
محمدرضا رضایی - دانشیار گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه بیرجند، بیرجند

امروزه استفاده از کشت ریزجلبک ها برای کاهش دی اکسید کربن توجه ویژه ای را در سراسر دنیا به خود جلب کرده است. این آزمایش با استفاده از پرورش استوک خالص ریزجلبک کلرلا وولگاریس در ۳ تیمار و ۳ تکرار در محیط آب مقطر، آب دریای شبیه سازی شده و آب طبیعی به مدت ۸ روز انجام شد. نتایج نشان می دهد که این ریزجلبک بیشترین تولید زیست توده و به دنبال آن بیشترین میزان ترسیب کربن پس از طی ۸ روز در آب طبیعی با مقادیر (g/L/d) ۰۶۸/۰ و (g/L/d) ۱۱۱/۰ داشته و نرخ رشد آن (day-۱) ۱۳۱/۰ است. مقدار پارامترهای مذکور در آب مقطر به ترتیب برابر (g/L/d) ۰۵۷/۰، (day-۱) ۱۵/۰ و (g/L/d) ۰۹۳/۰ است. این نتایج بیان می کند که با پرورش این ریزجلبک در آب شهری به رغم شوربودن، می توان گام بزرگی در ترسیب کربن برداشت. نتایج آماری آزمون توکی نشان داد که بین نرخ تولید زیست توده، رشد ویژه و تثبیت کربن اتمسفری، همچنین تعداد سلول ها در تیمارهای مختلف شوری آب اختلاف معنی داری در سطح ۵ درصد وجود دارد. بنابراین، شوری آب در میزان رشد و ترسیب کربن ریزجلبک کلرلا وولگاریس تاثیر متفاوتی داشته است.

آب شور, بیرجند, ترسیب کربن, کلرلا وولگاریس, گازهای گلخانه ای