علی گودرزی - (دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
آمنه حق زاد - (استادیار گروه جغرافیا، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
مهرداد رمضانی پور - (استادیار گروه جغرافیا، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
کیا بزرگمهر - (استادیار گروه جغرافیا، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)

منطقه ۲۲ تهران در سالیان اخیر همواره با چالش سیاستی زمین و مسکن روبرو بوده است و به خصوص با افزایش جمعیت و گسترش بلندسازی­ها و برج­های مسکونی و پیامدهای آن، توجه به عوامل موثر در عدم موفقیت این سیاست­ها همواره مورد توجه بوده است که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و جامعه آماری پژوهش شامل کارشناسان و مدیران شهرداری منطقه ۲۲ تهران بود. بدین منظور از روش نمونه­گیری غیرتصادفی ساده و در دسترس استفاده شد که ۳۸ نفر در این مطالعه مشارکت داشتند. به منظور اولویت­بندی گویه­ها و شاخص­های مورد مطالعه، از میانگین رتبه­ای طیف­ لیکرت استفاده شد. آنالیز داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS۲۲ انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان عوارض جهت صدور پروانه ساختمانی با میانگین­ ۸۴/۳ مهم­ترین سیاست­ مداخله دولت در مدیریت شهرسازی بود. همچنین، بر اساس نظرات پاسخگویان، آشفتگی تصمیم­گیری و عدم وجود رویه مشخص به دنبال تغییر و تحولات سیاست­های زمین شهری و مسکن و نوسانات اخیر در قیمت زمین و مسکن با میانگین ۲۱/۴ مهم­ترین عامل موثر بر عدم موفقیت و کارآیی سیاست­های زمین و مسکن در منطقه ۲۲ تهران بود.  

سیاست, زمین شهری, مسکن, شهرداری, منطقه ۲۲ تهران