فرزاد هاشم زاده - دکتری مهندسی محیط‎زیست و پژوهشگر مرکز تحقیقات آب و فاضلاب، موسسه تحقیقات آب، تهران، ایران.
عباس اکبرزاده - عضو هیئت علمی و مدیر مرکز تحقیقات آب و فاضلاب، موسسه تحقیقات آب، تهران، ایران.

هدف از این تحقیق بررسی کارآیی بیوراکتورهای مستغرق غشایی (۱SMBR) در تصفیه فاضلاب نساجی و شهری است. ابتدا بیوراکتور غشایی با استفاده از غشاءهای الیاف تو خالی پلی پروپیلن با منافذ ۲/۰ میکرومتر در مقیاس پایلوت به حجم ۱۰۰ لیتر طراحی و ساخته شده است. سپس به‎مدت ۲۰ روز برای تشکیل لجن فعال و تصفیه فاضلاب شهری اقدام شد. برای ۲۸ روز به تدریج به فاضلاب شهری، درصدهای صعودی ۲۰%، ۴۰% ۶۰% و ۸۰% فاضلاب نساجی اضافه شده است. در نهایت، به‎مدت ۱۰ روز، فاضلاب کارخانه پشم‎بافی نساجی مورد بررسی قرارگرفت. عملکرد پایلوت برای فاضلاب شهری در حداکثر غلظت MLSS mg/L۲۳۱۰، درصدهای حذف پارامترهای بیولوژیکی COD، BOD، TSS، VSS به‎ترتیب برابر ۶۵/۹۴%، ۰۳/۹۶%، ۷۲/۹۶%، ۵۸/۹۵%، برای فاضلاب مخلوط شهری و نساجی در MLSS برابر mg/L ۲۹۲۰، به‎ترتیب ۱/۹۴%، ۲/۹۵%، ۹۷%، ۹/۹۵% گزارش شده است. در نهایت برای فاضلاب نساجی با زمان ماند هیدرولیکی ۲۵ ساعت، زمان ماند لجن ۲۵ روز باMLSS  برابر mg/L ۱۳۷۰ پارامترهای مورد مطالعه به‎همراه رنگ و کدورت به‎ترتیب ۱/۹۵%، ۸/۹۵%، ۶/۹۶%، ۵/۹۵%، ۹۳%، ۸/۹۹%، گزارش شده است. این مطالعه نشان داد از SMBR به عنوان یک روش کارآمد برای تصفیه فاضلاب نساجی و شهری می توان استفاده نمود.

بیوراکتور غشایی, لجن فعال, تصفیه بیولوژیکی, فاضلاب نساجی, فاضلاب شهری شاهین شهر