عبداله سردسته - دانشجوی دکتری رشته سازه های آبی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
سید علی ایوب زاده - استاد گروه مهندسی و مدیریت آب، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمود شفاعی بجستان - استاد گروه سازه های آبی، دانشکده مهندسی آب و محیط زیست،دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
جمال محمدولی سامانی - استاد گروه مهندسی و مدیریت آب، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

در این مطالعه آزمایشگاهی به­منظور افزایش میزان رسوب­گذاری در پشت سازه باندال لایک، سازه جدیدی تحت عنوان باندال لایک گوه ای پیشنهاد و معرفی شده و توپوگرافی بستر در اطراف سازه های باندال لایک گوه­ای، باندال لایک و آبشکن نفوذ­ناپذیر در یک مدل فیزیکی با قوس ۱۸۰ درجه در شرایط غیر مستغرق و آب زلال بررسی شده است. نتایج نشان داد که حداکثر عمق آبشستگی نسبی در سازه باندال لایک و سازه باندال لایک گوه­ای با نفوذ­پذیری ۵۰ درصد و در عدد فرود ۲۴/۰ نسبت به آبشکن نفوذ­ناپذیر به­ترتیب ۵۹ و ۱۸ درصد کاهش و حداکثر ارتفاع رسوب­گذاری نسبی در سازه باندال لایک گوه ای نسبت به آبشکن نفوذ­ناپذیر و باندال لایک به­ترتیب ۵۶ و ۱۰۷ درصد افزایش دارد. همچنین حداکثر عمق آبشستگی در سازه باندال لایک گوه ای در فاصله دورتری از ساحل بیرونی و سازه رخ داد و پشته رسوبی نیز در پشت سازه و در امتداد و نزدیک به ساحل بیرونی و با طول بیشتر و فرم بهتر ایجاد گردید.

آبشستگی, رسوب گذاری, عدد فرود, پایداری سواحل, مهندسی رودخانه