داود فخیمی حمزه - پژوهشگر و نویسنده شهرداری تهران - کارشناسی کشاورزی (زراعت و اصلاح نباتات) دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری تهران– ایران

خلاصه قرن بیستم با توجه به افزایش جمعیت شهری، تغییر شیوه زندگی، فاصله بین ذینعفان مدیران و برنامه ریزان شهری، توسعه پایدار را به عنوان یکی از مهمترین پارادایم های مدیریت شهری در سطوح مختلف مطرح کرده است. هدف از این توسعه، پاسخگویی به نیازهای سطوح مختلف مدیریتی در همان سطح و یکپارچگی مکانی و برنامه ریزی است. از ابعاد اصلی توسعه پایدارشهری مدیریت یکپارچه شهری، حکمروایی خوب شهری و مشارکت است. در گذاشته آنچه بر نظام مدیرت شهری ایران حاکم بوده برنامه ریزی متمرکز و از بالا به پایین بود که نمی توانست مشکلات شهری را بر طرف کند و نیازها و خواست های ساکنین را برآورده نماید. به همین دلیل در چند دهه اخیر برنامه ریزی و مدیریت با مشارکت شهروندان در نظام مدیریت شهری مطرح شده است. علی رغم پیشینه طولانی شهرنشینی و وجود الگوهای سنتی در ایران پیروی از الگوی متمرکز برنامه ریزی و مدیریتی امکان دخالت و مشارکت شهروندان رادر اداره امور شهر ها نداده است.در چنین شرایطی نظام مدیریت شهری به منظور کاستن از مسائل و مشکلات رو به فزونی شهرنشینی در جستجوی راههای برای تسهیل و بهبود اداره امور شهرها است. این مهم هنگامی تحقق می یابد که ساکنان شهر را در اداره امور شهرها دخالت داد.

کلمات کلیدی: مدیریت پایدار، حقوق شهروندی ، مدیریت، شهرداری تهران