فرشاد قربانلو - University of Mohaghegh Ardabili
امیرعلی جعفرنژادگرو - University of Mohaghegh Ardabili
احسان فخری میرزانق - University of Mohaghegh Ardabili

زمینه و هدف: زانوی ضربدری (ژنووالگوم یا پای ضربدری) عارضه ای است که در آن ران ها به سمت داخل زاویه پیدا می کنند و زانوها با یک دیگر تماس می یابند، در حالی که قوزک ها از هم دور می شوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر برنامه تمرینی با باند الاستیکی بر طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در افراد با زانوی ضربدری طی دویدن بود. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود. این پژوهش در سال ۱۳۹۸ در دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. ۲۴ دانشجوی پسر دارای زانوی ضربدری (۲۰-۳۰ سال) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۱۲ نفر) و تجربی (۱۲ نفر) قرار گرفتند. تمرینات اصلاحی به مدت ۸ هفته با استفاده از باند الاستیکی توسط گروه تجربی اجرا شد. گروه کنترل هیچ­گونه فعالیت ورزشی منظمی را طی ۸ هفته نداشتند. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب به­وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. جهت تجزیه­ و تحلیل­ داده­ها از آزمون t مستقل و زوجی استفاده شد. یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضله راست­رانی (۰۲۸/۰=p، ۴۹۵/۲=d) و عضله نیمه ­وتری (۰۱۹/۰=p، ۶۸۲/۱=d)، افزایش معنی­داری را پس از اعمال تمرینات دارا می­باشد. نتیجه گیری: افزایش میانه فرکانس پهن داخلی در افراد زانوی ضربدری، بهبود پایداری مفصل زانو را به دنبال خواهد داشت. با این وجود، برای تایید بهتر این موضوع، نیاز به انجام پژوهش­های بیش تری می باشد. واژه­های کلیدی: تمرین، باند الاستیکی، زانوی ضربدری، عضلات اندام تحتانی، فعالیت الکتریکی

Training, Elastic band, Genu valgum, Lower limb muscles, Electrical activity, تمرین, باند الاستیکی, زانوی ضربدری, عضلات اندام تحتانی, فعالیت الکتریکی