سیداحمد میرخلیلی - دانشگاه میبد، یزد، ایران
عباس کلانتری خلیل آباد - دانشگاه میبد، یزد، ایران
نرگس غفوری بنادکوکی - دانشجوی دکترای فقه و حقوق جزا، دانشگاه میبد، یزد، ایران

به دنبال رشد سریع و فزاینده علم و گسترش وسایل ارتباطی طبابت نیز شکل جدیدی به خود گرفته است. به ویژه در حال حاضر که جهان با بیماری همه گیر کرونا درگیر شده است، پزشکان زیادی به ویزیت بیمار از طریق وسایل ارتباطی روی آوردهاند. ویزیت الکترونیکی یکی از مصادیق پزشکی از راه دور است که از طریق امکانات ارتباطی به خصوص اینترنت صورت میگیرد. اگرچه در مورد پزشکی نوین مطالعات بسیاری صورت گرفته است، اما کمتر نوشته ای میتوان یافت که مسئولیت کیفری آن را بیان نماید. بنابراین هدف این پژوهش بررسی مسئولیت کیفری کادر درمان در ویزیت الکترونیکی است. مقاله از نوع کاربردی و روش تحقیق در آن توصیفی- تحلیلی است. شیوه گردآوری مطالب کتابخانه ای بوده و اطلاعات موردنظر از منابع کتابخانه ای و نرم افزارهای فقهی و حقوقی به صورت فیشبرداری تهیه شده است. در ماده ۴۹۵ قانون مجازات اسلامی مسئولیت پزشک بیان شده است. با بررسی مبانی فقهی آن مشاهده گردید که کلام فقها در این مستندات عام است، بنابراین ویزیت بیمار از طریق وسایل ارتباطی را نیز شامل میشود. با استفاده از تنقیح مناط ثابت شد که عمل پزشک در طبابت الکترونیک به نحو مباشرت است. اگر وجود نقص فنی و دخالت هکرها باعث اختلال در روند درمان شود عاملان آن ضامن خواهند بود و در صورتی که بیمار ادعا کند پزشک مقصر است بنا بر اماره بودن اصل صحت، عمل پزشک حمل بر صحت می شود. هنگامیکه در ویزیت الکترونیکی منشی رابط میان پزشک و بیمار است، در صورت افشای اسرار بیمار ضامن است و در صورت سهل انگاری منشی و ارائه ی اطلاعات نادرست به پزشک، اقدام منشی در ایجاد صدمه شبه عمد محسوب میشود.

مسئولیت کیفری، طبابت الکترونیکی، پزشک و بیمار، منشی، ضمان.