بررسی نظام مالی و درآمدی شهرداری ها در ایران

ایجاد ساختاری نظام یافته و منسجم در حوزه درآمد به یقین درآمد پایدار برای شهرداریها می شود. افزایش درآمد شهرداری ها در ایران،مستلزم افزایش کارآیی در روش های فعلی کسب درآمد یا جستجوی منابع جدید درآمدی است. اگرچه از سال ۱۳۶۲،که خود کفایی درآمدی شهرداری ها به تصویب رسیده تلاش هایی برای تامین درآمد و استقلال آنها از دولت انجام شده است ولی این تلاش ها چندان موثر نبوده است. در این مقاله با معرفی ملاک هایی چون کارایی اقتصادی،عدالت افقی و عمودی ،عایدی مالیاتی ،پذیرش اجتماعی،ثبات درآمدی،قابلیت اجرا،قانونی بودن و سازگاری با برنامه های استراتژیک به ارزیابی نظام درآمدی شهرداری ها اقدام شده است. پیشنهادهایی نیز ارایه گردیده است . اصلاح نظام درآمدی شهرداریها نیازمند همکاری شو اسلامی،دستگاههای اداری و همه ی دستگاههای مربوط و متولی امور شهری است. وجود بیش از ۶۰ درصد از جمعیت کشور در شهرها،بالاتر بودن نرخ رشد جمعیت شهری نسبت به نرخ رشد جمعیت ملی و اختصاص درصد بسیار بالایی از ارزش افزوده و اشتغال کشور به شهر ها،نشان از جایگاه اقتصاد شهری در اقتصاد ایران دارد. رشد جمعیت مهاجر وارد شده به شهر ها در کنار رشد طبیعی جمعیت،اهمیت شهر ها در اقتثاد را روز به روز بیشتر می کند. ارتقای سطح انتظارات مردم از شهرداری ها،گسترش دامنه ی فعالیت دولت های شهری و محلی و تشدید مشکلات ناشی از افزایش جمعیت شهری مثل بیکاری،حاشیه نشینی،آلودگی های زیست محیطی ،کمبود مسکن،معضلات ترافیکی . معضلات اجتماعی و اقتصادی ،نیاز به گسترش منابع مالی شهرداری ها را بیشتر می کند. تامین منابع مالی،راهی جز افزایش کارآیی روش های قبلی و جستجوی منابع جدید درآمدی،پیش روی شهرداری ها نخواهد گذاشت. افزایش کارایی مستلزم گذشت زمان،تعامل با اقتصاد جهانی،استفاده از شیوه های مدرن تر و افزایش در نسبت نیروهای تخصصی کل نیروهای شهرداری است.