سعیده قائمی فرد - نویسنده مسئول

بتن به دلیل در دسترس بودن و مقرون به صرفه بودن به طور گسترده در صنعت ساختمان سازی در سراسر جهان استفاده می-شود. بتن بخش خارجی بیشتر سازه ها است که در برابر تخریب دائمی و هوازدگی آسیب پذیر است، به طوریکه امکان بازسازی ذاتی خواص مهندسی آن، نویدبخش پیشرفت های بی سابقه ای در جهت انعطاف پذیری سازه است. به دلیل ترک خوردگی، دوام بتن کاهش می یابد و بازرسی و نگهداری مکرر سازه های بتنی سخت و پرهزینه است. بنابراین، روش های خود ترمیمی، روش-های شناخته شده ای برای توقف ترک خوردگی و بازیابی مقاومت و دوام بتن هستند. این مقاله، مروری بر روش ها و عوامل/ مواد خودترمیم موجود را با برجسته کردن کاربرد ها، انتقادات و عملکرد آنها در مطالعات مختلف منتشر شده، مورد بحث قرار می دهد. توجه به کارایی مواد شفابخش از جمله اجزای بیوتکنولوژیکی، پلیمری و شیمیایی برای ترمیم ترک و بهبود استحکام، تمرکز اصلی است. همچنین روش های آزمایش، روش های ارزیابی برای محاسبه کارایی و مقایسه مواد خود ترمیم شونده و کارایی آنها مورد توجه قرار گرفته است.

بتن خود ترمیم شونده، ترک خوردگی، مواد خود ترمیمی،کارایی بتن خود ترمیم شونده.