سپیده جلیلی - دانشجوی ارشد مهندسی عمران دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه قم
پریساسادات آشفته - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه قم، قم، ایران

در این تحقیق اثر تغییر اقلیم بر بارندگی با استفاده از پنج مدل اقلیمی AOGCM (HadCM۳، CCSR-NIES، CSIRO-MK۲، CGCM۲ و GFDL R۳۰) تحت سناریوهای انتشار A۲ و B۲ و مدل توسعه یافته هیبرید حاصل از این مدل ها براساس رویکرد بیزی، به منظور لحاظ کردن عدم قطعیت ها در آبخوان قم-کهک بررسی گردید. داده ها برای دوره های فعلی (۲۰۱۷-۲۰۰۱) و آتی (۲۰۶۹-۲۰۵۴) ریزمقیاس شدند. سپس با استفاده از معیارهای کارآیی این نتیجه به دست آمد که HadCM۳ و CCSR-NIES نسبت به سایر مدل ها عملکرد بهتری دارند. با محاسبه سناریوهای تغییر اقلیم و لحاظ کردن عدم قطعیت ها، تغییرات فصلی بارش آتی با بارش مشاهداتی مقایسه شدند. روند تغییرات فصلی بارش محاسباتی با HadCM۳ و CCSR-NIESو مدل توسعه یافته هیبرید تحت A۲، در بهار و تابستان، منفی خواهد بود. بیش ترین کاهش بارندگی به میزان ۱۴/۴۵- درصد نسبت به دوره مشاهداتی بوده که مربوط بهHadCM۳ در فصل بهار بود. هم چنین نتایج حاصل از پیش بینی مدل ها تحت B۲ نشان می دهد که روند تغییرات بارش در زمستان برای بیش تر مدل ها به صورت جزئی مثبت خواهد بود و در بهار و تابستان این روند کاهشی است. بیش ترین کاهش بارندگی تحت B۲ مربوط به CCSR-NIES در تابستان (۶۱/۲۲- درصد نسبت به مشاهداتی). مدل هیبرید که ترکیبی از مدل های مختلف اقلیمی است، تحت A۲روند تغییرات بارش تمام فصول را منفی پیش بینی کرده و بیش ترین کاهش بارش در این مدل مربوط به تابستان به میزان ۷۴/۲۹- درصد نسبت به دوره مشاهداتی است.

تغییرات فصلی بارش, رویکرد بیزی, عدم قطعیت , مدل توسعه یافته هیبرید, AOGCM