پروین امامی - دانشجوی گروه روان شناسی عمومی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
پروانه قدسی - -استادیار گروه روان شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول) elham_ghodsi@yahoo.com,
مالک میرهاشمی - دانشیار گروه روان شناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
خدیجه ابوالمعالی الحسینی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، استادیار گروه روانشناسی، رشت، ایران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی براساس آسیب کودکی و وضعیت اجتماعی- اقتصادی زنان متاهل بود.روش پژوهش: روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل افراد مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود که از میان آن ها ۳۲۰ نفر واجد شرایط، به روش نمونه گیری در دسترس به مطالعه وارد شدند. در پژوهش حاضر در گام اول انتخاب مناطق به صورت تصادفی بود و در گام آخر افراد به صورت در دسترس و برخط انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه آسیب کودکی (برنستاین و همکاران، ۱۹۹۴)، پرسشنامه وضعیت اجتماعی- اقتصادی قدرت نما و همکاران (۱۳۹۲) و مقیاس سازگاری زناشویی، (فرم تجدید نظر شده باسبی و همکاران، ۱۹۹۵) بود. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون چندمتغیری، نرم افزارهای SPSS-۲۴ تحلیل شدند. یافته ها: در پژوهش حاضر، ضریب رگرسیون آسیب جسمانی با کیفیت زندگی زناشویی در سطح ۰۱/۰ معنادار بود (۳۳۱/۰-=β، ۰۰۱/۰=P). ضریب رگرسیون وضعیت اجتماعی- اقتصادی با کیفیت زندگی زناشویی در سطح ۰۱/۰ معنادار بود (۱۷۵/۰=β، ۰۲۷/۰=P).نتیجه گیری: به زوج درمانگران پیشنهاد می شود در جلسات زوج درمانی تروماهای زوجین را مدنظر قرار دهند. براساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر لزوم ارتقای درآمد افراد در خانواده که موجب ارتقای پایگاه اقتصادی- اجتماعی می گردد، پیشنهاد می شود.

آسیب کودکی, زنان, کیفیت زناشویی, وضعیت اجتماعی- اقتصادی