نرگس معماری زاده
محمد قدمیاری
محسن عادلی
خلیل طالبی جهرمی

به منظور مطالعه پتانسیل آلودگی نانوذرات TiO۲ (TiO۲-NPs) بر سلامتی اکولوژیکی، این تحقیق برای بررسی تخصیص انرژی سلولی (CEA) حشره Glyphodes pyloalis Walker در مواجهه با نانوذرات TiO۲ انجام شد. لاروهای سن پنجم G. pyloalis که تازه پوست اندازی کرده بودند، با غلظت های LC۱۰، LC۲۰، LC۳۰، LC۴۰ و LC۵۰ نانوذرات TiO۲ تیمار شدند و میزان انرژی در دسترس (Ea)، انرژی مصرفی (Ec) و تخصیص انرژی سلولی آن ها مقایسه شد. نتایج محاسبه انرژی ذخیره ای (لیپید، کربوهیدرات، گلیکوژن و پروتئین) نشان داد زمانی که غلظت های LC۳۰، LC۴۰ و LC۵۰ به کار رفتند، با افزایش زمان مواجهه، مقدار لیپید و کربوهیدرات کل به طور معنی دار کاهش یافت. میزان گلیکوژن در تیمارهای انجام شده با غلظت های LC۱۰، LC۲۰ و LC۳۰ نانوذرات TiO۲ افزایش یافت، درحالی که غلظت های LC۴۰ و LC۵۰ منجر به کاهش میزان گلیکوژن شدند. کاهش معنی دار میزان پروتئین کل تیمار با غلظت LC۵۰ در مقایسه با شاهد و در طول هر سه روز مشاهده شد، درحالی که غلظت LC۱۰ منجر به افزایش معنی دار میزان پروتئین کل بعد از سه روز می شود. Ea، به صورت وابسته به دز و در طول تمام نقاط زمانی تیمار کاهش یافت، ولی در تیمارهای انجام شده با غلظت های LC۱۰ و LC۲۰ بعد از دو روز به طور معنی داری افزایش نشان داد. Ec، با افزایش غلظت تا LC۳۰ افزایش و سپس شروع به کاهش کرد. نتایج مطالعه نشان داد که CEA با غلظت LC۱۰ تحت تاثیر قرار نمی گیرد اما با افزایش غلظت نانوذرات TiO۲ و در تمام نقاط زمانی آزمایش، به طور معنی دار کاهش می یابد که احتمالا به دلیل هزینه سم زدایی نانوذرات TiO۲ است. بنابراین، این امکان وجود دارد که CEA به عنوان نشانگر زیستی و پیش آگاهانه برای اثرات نانوذرات TiO۲ به کار رود.

TiO۲, NPs, تخصیص انرژی سلولی, Glyphodes pyloalis, لیپید, گلیکوژن, پروتئین