محمد خسروی زاده
جاسم غفله مرمضی
پریتا کوچنین
منصور نیک پی
ابراهیم رجب زاده
وحید یاوری
محمد رضا صحرائیان

این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت ۸ هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی ۵/۲، ۳ و ۵/۳ کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان ۳۵ درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C ۴۶/۰± ۲/۲۶ ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار درنظر گرفته شد که در هرتکرار تعداد ۱۵ماهی (بامتوسط وزن g۲۲/۰ ± ۱۲/۱۲) در مخازن فایبر گلاس مدور (۳۰۰ لیتری) ذخیره سازی شد و ماهی ها در طول دوره غذادهی با توجه به میزان اشتهای آنها به مصرف غذا سه نوبت در روز غذادهی شدند. بهترین میزان شاخص افزایش وزن بدن (۶۷/۱۴۶گرم)، ضریب تبدیل غذایی(FCR) (۲۱/۲) و ضریب بازده پروتئین (۳۱/۱) و درصد نسبی استفاده از پروتئین خالص ( ۶۹/۳۴) و ضریب چاقی (۲۶/۱) در بین جیره های آزمایش شده مربوط به جیره ۲، حاوی انرژی ۳ کیلوکالری برهرگرم، می باشد. میزان شاخص احشا و شاخص کبدی بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (۰.۰۵

انرژی, رشد, ترکیبات لاشه, گطان, Barbus xanthopterus