حسین کیایی راد - دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
رضا پاشا - دانشیار، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
پرویز عسگری - استاد، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
بهنام مکوندی - دانشیار، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

این پژوهش باهدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر روابط فرازناشویی و خشونت خانگی در زنان درگیر طلاق عاطفی انجام شد. این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه­های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش زنان درگیر در طلاق عاطفی مراجعه کننده به کلینیک های خدمات روان شناختی شهر دزفول در سال ۱۳۹۷ بودند که از میان آنان ۴۰ نفر با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی (هر گروه ۲۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۶ جلسه به مدت ۲ ماه طرح واره درمانی دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. داده ها با مقیاس­های طلاق عاطفی (Gottman, Gottman & Silver, ۱۹۹۵)، خشونت علیه زنان (Haj-Yahia, ۱۹۹۹) و نگرش به خیانت زناشویی (Whatley, ۲۰۱۲) جمع آوری و با روش تحلیل واریانس با اندازه­های مکرر در نرم افزار SPSS-۲۴ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که طرح واره درمانی بر کاهش روابط فرازناشویی و خشونت علیه زنان موثر است و این نتیجه در مرحله پیگیری پایدار بود (۰۱/۰>P). با توجه به این یافته­ها و تداوم اثر آن در مرحله پگیری، استفاده از طرح­واره درمانی برای کاهش روابط فرازناشویی و خشونت خانگی در زنان درگیر در طلاق عاطفی توصیه می­شود.

طرح واره درمانی, طلاق عاطفی, خشونت خانگی, روابط فرازناشویی, زنان