سید علی رضوی کیا - دانشجوی دکترا، گروه مهندسی شیمی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
سید ابوطالب موسوی پارسا - استادیار، گروه مهندسی شیمی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
مهدی فرامرزی - استادیار، گروه مهندسی شیمی، واحد گچساران، دانشگاه آزاد اسلامی، گچساران، ایران
هجیر کریمی - استاد، گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

تخلیه پساب حاوی رنگ ها از صنایع مربوطه باعث ایجاد نگرانی جهانی شده است، بنابراین حذف رنگ ها از محلول آبی بسیار مهم و ضروری است. در این پژوهش، اکسید گرافن مغناطیسی با روش هم رسوبی تهیه شد و سپس با اتیلن دی آمین اصلاح شد تا گروه آمین روی سطح تولید شود که بیشتر با مرکاپتو استیک اسید واکنش داده شد تا نانوصفحات MGO قابل پلیمریزاسیون فراهم شود. پس از آن، آلیل آمین بر روی نانوصفحات پیوند زده شد و با متاکریلات نوع مایکل واکنش داده شد تا گروه های متیل استر تولید شود. در نهایت، آمیداسیون گروه های متیل استر انتهایی با کیتوزان منجر به تشکیل گلیکودندریمر شد. ویژگی های جاذب سنتز شده با استفاده ازXRD ، FTIR، BET، FESEM و TEM بررسی شد. نتایج نشان داد که pH برابر ۵، دمایC° ۴۰، غلظت اولیه mg/mL ۶۰۰ و زمان تماس min۱۰، به عنوان مقدار مطلوب برای حذف رنگ مالاشیت سبز با نانوجاذب به دست آمد که حداکثر ظرفیت جذب مالاشیت سبز µg/mg ۹۷/۴۵۲ محاسبه شد. ضریب تعیین بیش از ۹۹۴۷/۰ =R۲ برای مدل فروندلیچ تایید می کند که این مدل برای برازش داده های آزمایشگاهی مناسب است. با توجه به مدل تمکین گرمای جذب برای رنگ مالاشیت سبز j/mol ۱۴۴۷/۸=B بود و نشان دهنده آن بود که روند جذب رنگ با نانوجاذب از نوع فیزیکی است. با توجه به بررسی نتایج حاصل از برازش مدل های سینتیک جذب رنگ توسط نانوجاذب نشان داد که مدل هو و مک کی با ضریب تعیین بیش از ۹۹۹۴/۰=R۲ نسبت به سایر مدل های دیگر مطابقت بهتری با داده های آزمایش دارد. با توجه به اینکه افت زیادی در حذف رنگ در ۱۰ سیکل بازیابی متوالی مشاهده نشد، بنابراین MGD سنتز شده پایداری زیادی داشت و توانست چندین بار قابل استفاده باشد.

گرافن اکساید مغناطیسی, دندریمر, پلیمریزاسیون رادیکالی, مالاشیت سبز