زهرا جمشیدی
بهرام محبی
الهام شکیبازاده
آذر طل
مهدی یاسری

زمینه و هدف: مبتلایان به دیابت برای پایداری رفتارهای خود مراقبتی نیازمند حمایت مداوم هستند. استفاده از نیروهای حمایتی برای بهبود سطح خود مدیریتی دیابت احساس می شود. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی مداخله آموزشی مجازی مستقیم و غیرمستقیم بر ارتقای رفتارهای خود مدیریتی و کنترل دیابت در زنان مبتلا به دیابت نوع دو طراحی و در سال ۱۳۹۹ اجرا شد. روش کار: مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر بر روی ۱۰۰ زن مبتلا به دیابت نوع دو تحت پوشش سه مرکز بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی تهران که با تخصیص تصادفی به دو گروه آموزش مستقیم و غیرمستقیم (هر گروه ۵۰ نفر) تقسیم شدند، اجرا شد. پرسشنامه، ابزار استاندارد خودمدیریتی دیابت بود. کلیه آموزش ها براساس آخرین نسخه (DSME ) Diabetes Self-Management Education ارائه شد. جلسات براساس مدل خودمدیریتی دانشگاه استنفورد شامل شش جلسه ۹۰ دقیقه ای در طول سه هفته تشکیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS ۱۶ و آزمون هایی نظیر آنالیز کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نمره خودمدیریتی در گروه آموزش مستقیم و غیرمستقیم به ترتیب در پیگیری سه و شش ماه بعد و نمره HbA۱c دو گروه سه و شش ماه بعد محاسبه شد که این اختلافهای آماری معنی داری بود  (۰۵/۰ >p) این درحالی است که بین دوگروه در نمره خودمدیریتی وHbA۱c درپیش آزمون اول و دوم اختلاف آماری معنی داری یافت نشد(۰۵/۰

Direct Education, Indirect Education, Women, Type ۲ diabetes, Self-Management Behaviors, Diabetes Control, آموزش مستقیم, آموزش غیر مستقیم, زنان, دیابت نوع دو, رفتارهای خودمدیریتی, کنترل دیابت