علیرضا کریمی - دانشجو کارشناسی ارشد عمران، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران
هانیه سلیمانی - دکتری عمران، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند، دماوند، ایران

شهرها با توانایی شهر هوشمند قادر به برنامه ریزی بهتر برای تجزیه و تحلیل داده های بزرگی خواهند بود. این امر امکان تعمیر و نگهداری پیشگیرانه و برنامه ریزی بهتر برای نیازمندیهای آینده را فراهم می کند. داشتن زیرساخت هوشمندانه به این معنی است که یک شهر می تواند با فناوری های مختلف پیشرفت کند و با بهره گیری از داده های جمع آوری شده برای تغییرات معنی دار در برنامه های آینده شهر استفاده کند. در این تحقیق به تحلیل رویکرد هوشمندسازی بر بهره برداری بهینه از زیرساخت های حمل و نقل شهری و اثرات آن بر مدیریت بهینه بحران پرداخته شده است. بر اساس معیار اقتصاد هوشمند مشاهده شده است که مهمترین گزینه در این خصوص "توسعه تجارت الکترونیک" با امتیاز ۰/۳۸۷ بوده است. همچنین دومین عامل موثر شامل " ایجاد زیرساخت های سرمایه گذاری" بوده است. در نهایت کمترین امتیاز برای " رفع مشکلات نظام پولی-- بانکی" با امتیاز ۰/۱۵۴ حاصل شده است. همچنین، براساس معیار پویایی هوشمندمشاهده شده است که مهم ترین گزینه در این خصوص "تمرکز بر ارائه خدمات از طریق فناوری اطلاعات و ارتباطات" با امتیاز ۰/۳۸۷ بوده است. همچنین دومین عامل موثر شامل "آموزش همگانی و ایجاد و توسعه فرهنگ" بوده است. در نهایت کمترین امتیاز برای" تصال و بهبود زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات" با امتیاز ۰/۱۴ حاصل شده است. بعلاوه، بر اساس معیار محیط هوشمندمشاهده شده است که مهم ترین گزینه در این خصوص "کاهش مصرف انرژی" با امتیاز ۰/۳۴ بوده است. همچنین دومین عامل موثر شامل" میزان فضای سبز" بوده است. در نهایت کمترین امتیاز برای" استفاده از انرژی های تجدیدپذیر" با امتیاز ۰/۱۵۴ حاصل شده است. در نهایت، بر اساس معیار حمل و نقل هوشمند مشاهده شده است که مهمترین گزینه در این خصوص "سیستم های حمل و نقل هوشمند" با امتیاز ۰/۴۶ بوده است. همچنین دومین عامل موثر شامل "سیستم های مدیریت و کنترل عابرین پیاده" بوده است. در نهایت کمترین امتیاز برای " مدیریت و کنترل حوادث" با امتیاز ۰/۱۲۷ حاصل شده است.

هوشمندسازی، بهره برداری بهینه، حمل و نقل شهری، مدیریت بحران