علی اصغر رضوانی - دانشیار گروه جغرافیا برنامه ریزیشهری واحد دانشگاه تهران مرکز
ازیتا رجبی - دانشیار گروه جغرافیا برنمه ریزی شهریواحد دانشگاه تهران
اذر بهارستانی - ،دانشجوی دکترا جغرافیا وبرنامه ریزی شهری،واحد دانشگاه تهران مرکز

با توجه به عدم وجود مطالعات و منابع کافی در ارتباط با وضعیت حمل و نقل معلولین و ضعف در حوزه حمل و نقل معلولین در ایران، این پژوهش با هدف بررسی ساماندهی و بهینه سازی خطوط BRT برای معلولین و راهبردهای آن در راستای عدالت اجتماعی انجام شد. این پژوهش ازجمله تحقیقات توسعه ای با رویکرد توصیفی –تحلیلی بود که در بستر مطالعات آمیخته کمی-کیفی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل ۳۰ نفر از کارشناسان و خبرگان ازجمله اساتید دانشگاه و خبرگان علمی، کارشناسان، مدیران، برنامه ریزان درزمینه استفاده BRT برای معلولین و در بخش کمی شامل افراد معلول استفاده کننده از BRT بود که در هفته دستکم یکبار از اتوبوسBRT استفاده می کنند . از میان این افراد تعداد ۲۱۷ نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها به صورت مصاحبه و توزیع پرسشنامه بود و داده ها با استفاده از آزمون T-Test و همبستگی با SPSS و SWOT تجزیه و تحلیل شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان می دهد که میان راهبردهای لازم جهت ساماندهی و بهینهسازی خطوط BRT برای معلولین و اجرای عدالت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد (r =۰/۸۰) و تدوین راهبردهای لازم جهت ساماندهی و بهینه سازی خطوط BRT برای معلولین، بر اجرای عدالت اجتماعی موثر است .(p<۰/۰۵) بنابراین می توان گفت طراحی وسایل حمل و نقل مناسب برای معلولین زمینه ایجاد زیرساخت های عدالت اجتماعی را برای این قشر از جامعه فراهم می کند.

تهران، حمل و نقل عمومی، عدالت اجتماعی، معلولین