لاله قاسمی - دانشجوی دکترا دانشکده نساجی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
محمد مرشد - دانشیار دانشکده نساجی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
محمدحسین نصراصفهانی - دانشیار پژوهشکده رویان، پایگاه تحقیقاتی اصفهان، اصفهان، ایران
مهرآفرین فشارکی - مربی پژوهشکده رویان، پایگاه تحقیقاتی اصفهان، اصفهان، ایران

مهندسی بافت علمی چند منظوره است که علوم مهندسی و پزشکی را به یکدیگر مربوط می کند.هدف عمده مهندسی بافت، گرفتن سلول از یک منبع سلولی و رشد وتوسعه آن در خارج از بدن و سپس انتقال آن به داخل بدن می باشد. داربستها به عنوان تقلیدی از ماتریکس خارج سلولی در داخل بدن،نقش مهمی در مهندسی بافت ایفا می کنند.ماتریکس خارج سلولی در داخل بدن دارای اجزایی در مقیاس نانومتر می باشد. براین اساس داربستهای نانو الیاف محیط بهتری برای چسبندگی،تکثیر و عملکرد سلولها نسبت به داربستهای معمولی دارند. در این تحقیق از روش الکتروریسی جهت تهیه الیاف نانوی پلیکاپرولاکتون استفاده شد وسپس سلولهای Vero بر روی داربست مورد نظر قرار داده شد. SEM ورنگ آمیزی سلولها بوسیله هماتوکسیلین جهت ارزیابی مرفولوژی و میزان چسبندگی سلولها بر داربست نانو الیاف مورد استفاده قرار گرفت.آزمایشات انجام شده نشان میدهدکه وب نانوالیاف پلیکاپرولاکتون محیط مناسبی جهت رشد و چسبندگی سلولهای Vero می باشند

مهندسی بافت، نانوالیاف، پلیکاپرولاکتون، الکتروریسی