شیرین یزدانی - - MSc, Sport Biomechanics, Faculty member at Tabriz University
نادر فرهپور - PhD, Orthopedic and Sport Biomechanics, Associate Professor, Bu Ali Sina University
نصرت اله فرج اللهی - MSc, Exercise Science, Rehabilitation Science University,

مقدمه: در تحقیقات پیشین کمردرد، به طور جداگانه، افت عملکرد بیومکانیکی مفاصل تنه از جمله انعطاف پذیری و ضعف عملکرد تعادلی در شرایط ایستا مورد تاکید قرار گرفته است. اما اغلب شروع کمردرد در فعالیت های دینامیکی رخ می دهد. بنابراین سنجش عملکرد تعادلی در شرایط دینامیکی از اهمیت اساسی برخوردار است. هدف از این مطالعه، شناسایی ناهنجاری کنترل وضعیت دینامیکی و ارتباط آن با انعطاف پذیری تنه در بیماران کمردرد مزمن بود. مواد و روش ها: تعداد ۲۴ زن مبتلا به کمردرد مزمن و ۲۴ زن سالم (۲۵ تا ۴۵ ساله)، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. متغیرهای نوسانات وضعیت در شرایط دینامیک، انعطاف پذیری کمر و درد کمر به ترتیب با استفاده از دستگاه تعادل سنج دینامیکی BIODEX، آزمون شوبر و پرسش نامه درد کیوبک اندازه گیری شد. داده های به دست آمده با استفاده از تکنیک آنالیز واریانس چند متغیره ی ویژه داده های تکراری و روش همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان خطای نوع اول در تمام آزمون ها ۰۵/۰ >α در نظر گرفته شد. یافته ها: در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن، ناپایداری وضعیت در شرایط دینامیکی بیشتر بود (۰۰۰۱/۰ = P). این نارسایی در شرایط چشم بسته با وضوح بیشتری مشاهده شد. کاهش انعطاف پذیری در بیماران معنی دار بود (۰۰۱/۰ = P). بین عامل انعطاف پذیری و کنترل وضعیت، همبستگی دیده نشد.بحث: ناپایداری وضعیت دینامیکی در بیماران کمردردی در آزمون های مختلف و تشدید این ناپایداری در حالت چشم بسته، نشان دهنده ضعف عملکردی گیرنده های حسی- عمقی اندام تحتانی و تنه آن ها است. عدم همبستگی بین انعطاف پذیری کمر با پایداری وضعیت نشان داد که در مراحل تشخیص و توانبخشی، این دو عامل بایستی به طور مستقل مورد توجه قرار گیرند. تاکید بر تقویت پایداری وضعیت در برنامه توانبخشی بیماران کمردردی توصیه می شود. تحقیقات بیشتری برای تعیین اولیه یا ثانویه بودن عامل ناپایداری وضعیت در بیماران کمردردی لازم است

Chronic low back pain, Mobility, Postural sway