محمدتقی امیری خراسانی - Assistant Professor of Sports Biomechanics, Faculty of Physical Education and Sports Science, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman. Iran
منصوره مقربی منظری - MSc Sport and correctional movements Pathology, University of Guilan, Rasht, Iran

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، اثر سطوح مختلف فعالیت ورزشی بر تعادل ایستا و پویای پای­برتر و غیر­برتر زنان ورزشکار و غیرورزشکار بوده است.مواد و روش ها: آزمودنی های تحقیق حاضر را ۲۴ زن ورزشکار فوق فعال با میانگین سن ۳۵/۱±۴/۲۲ سال، قد ۱۰/۶±۵/۱۶۴ سانتیمتر و جرم ۳۵/۵±۴۶/۵۶ کیلوگرم، ۲۴ زن ورزشکار فعال با میانگین سن ۷۱/۰±۰۸/۲۲ سال، قد ۳۷/۵±۷۵/۱۵۹ سانتیمتر و جرم ۴۸/۵±۷۶/۵۹ کیلوگرم و ۲۴ زن غیرورزشکار با میانگین سن ۲۱/۱±۲۰/۲۱ سال، قد ۳۸/۴±۹۶/۱۶۰ سانتیمتر و جرم ۷۸/۵±۱۴/۵۹ کیلوگرم تشکیل دادند که به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. افراد فوق فعال و فعال هفته ای حداقل ۶ و ۳ جلسه به ترتیب و هر جلسه یک تا یک و نیم ساعت به فعالیت ورزشی می پرداختند. اما افراد غیرفعال نیز شامل کسانی بود که فاقد هرگونه فعالیت ورزشی منظمی بودند. آزمودنی ها هیچ گونه آسیب دیدگی در اندام تحتانی، آسیب سر و سیستم وستیبولار نداشتند. از آزمون لک لک برای ارزیابی تعادل ایستا (پایای ۸۷/۰) و از آزمون ستاره برای ارزیابی تعادل پویا (۹۸/۰-۹۴/۰ ICC= - ۹۶/۰-۸۵/۰ICC=) استفاده شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت معناداری بین هر کدام از گروه ها و از t وابسته نیز برای بررسی تفاوت درون گروهی استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق حاضر تفاوت معناداری را بین زنان فوق فعال، فعال و غیرفعال در تعادل ایستا و پویا، به صورت جداگانه، نشان داد (۰۵/۰P≤ ) در حالی که تفاوت معناداری بین تعادل پای برتر و غیربرتر افراد در تمام گروه های حاضر مشاهده نشد (۰۵/۰P≥ ).نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر، بنابراین، به افراد غیرفعال توصیه می شود که جهت بالا رفتن تعادل که جزء مهمی از زندگی محسوب می شود، در فعالیت های ورزشی مشارکت فعال داشته باشند.کلید واژه ها: فعالیت ورزشی، تعادل ایستا، تعادل پویا، پای برتر، پای غیر برتر