CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

اثرات کاپینگ درمانی بر روی خواص بیومکانیکی بافت های جلدی در موش صحرایی

عنوان مقاله: اثرات کاپینگ درمانی بر روی خواص بیومکانیکی بافت های جلدی در موش صحرایی
شناسه ملی مقاله: JR_JRRS-9-5_009
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:

ترانه نوروزعلی - Master of Science, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Faculty of Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
محمد محسن روستایی - Assistant Professor, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Faculty of Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
فریده دهقان منشادی - Assistant Professor, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Faculty of Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
مهدی عباسی - Associate Professor, Department of Anatomy, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
علیرضا اکبرزاده باغبان - Department of Biostatistics Shahid Beheshti University of Medical Sciences,, Tehran, Iran
محمدرضا خالقی - Medical Student, Faculty of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

خلاصه مقاله:
مقدمه: کاپینگ درمانی به عنوان یکی از روش های درمانی رایج به صورت گسترده ای در اکثر کشورهای آسیایی جهت درمان بالینی ضایعات بافت نرم مورد استفاده قرار گرفته است، ولی شواهد پایه ای قوی در تایید آن وجود ندارد. یکی از اثرات احتمالی کاپینگ اثر بر روی ویژگیهای بیومکانیکی بافت های تحت کاپینگ می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی بنیادی اثرات کاپینگ درمانی بر روی برخی ویژگیهای بیومکانیکی پوست شامل سفتی و حداکثر قدرت کششی در موش صحرایی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، در مجموع ۲۰ موش صحرایی (۱۰ نمونه جهت کاپینگ درمانی و ۱۰ نمونه به عنوان گروه کنترل خالص) به روش نمونه گیری غیر تصادفی ساده در دسترس از حیوان خانه بخش آناتومی دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شدند. سفتی و حداکثر قدرت کششی پوست تحت کاپینگ به مدت ۱۰ دقیقه در طی ۱۲ روز متوالی در این نمونه ها در ۳ گروه آزمون، کنترل آزمون و کنترل خالص توسط دستگاه تنسیوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی برای مقایسه پوست طرفین هر نمونه در گروه آزمون و از آزمون تی مستقل برای مقایسه بین گروه ها استفاده گردید. یافته ها: میزان سفتی و حداکثر قدرت کششی پوست گروه آزمون (کاپینگ) نسبت به پوست گروه کنترل آزمون و گروه کنترل خالص به طور معنی داری کاهش یافت (به ترتیب ۰۴۸/۰P=، ۰۲۹/۰P=، ۰۱۸/۰P= و ۰۰۸/۰P=).نتیجه گیری: کاپینگ درمانی می تواند در ایجاد تغییراتی در ویژگیهای بیومکانیکی پوست موش صحرایی شامل کاهش سفتی و حداکثر قدرت کششی موثر باشد.کلید واژه ها: کاپینگ درمانی، سفتی، حداکثر قدرت کششی، پوست موش صحرایی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1593370/