حمید رضا مختاری نیا - استادیار، گروه ارگونومی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
محمدعلی سنجری - استاد، گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
محمد پرنیان پور - استادیار، آزمایشگاه بیومکانیک، مرکز تحقیقات توان بخشی، دانشکده علوم توان بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

مقدمه: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد شاهدی از نوع شبه تجربی بود که به بررسی تاثیر خستگی بر روی کنترل تعادل و ثبات وضعیتی در افراد کمردردی و گروه سالم پرداخت.مواد و روش ها: ۱۴ فرد سالم و ۱۳ بیمار کمردردی حرکات تکراری خم و راست شدن تنه را در سطح میدساژیتال تا سر حد خستگی انجام دادند. پارامترهای استخراجی از مرکز فشار که به عنوان شاخصی جهت ارزیابی تعادل و ثبات وضعیتی هستند و در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفتند شامل انحراف معیار دامنه حرکت، انحراف معیار سرعت در جهت قدامی خلفی و طرفی، میانگین کلی سرعت و طول مسیر بودند. با استفاده از آزمون Independent t و Paired t تاثیر خستگی در دو گروه و مقایسه وضعیت تعادل در گروه مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در گروه کمردردی، خستگی تاثیر معنی داری بر هیچ کدام از پارامترها نداشت، اما در گروه سالم خستگی باعث تغییر معنی دار در پارامترهای مشتق از مرکز فشار شد. همچنین قبل از خستگی، ثبات وضعیتی در بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: نتایج گویای این مطلب است که سیستم کنترل وضعیتی افراد کمردردی قابل تمییز از افراد سالم نمی باشد مگر اینکه در معرض اغتشاشی قرار گیرد. همچنین افراد سالم استراتژی های متفاوتی در مقایسه با افراد مبتلا به کمردرد در مقابله با خستگی از خود نشان می دهند.کلید واژه ها: کنترل وضعیتی، کنترل حرکت، خستگی، کمردرد مزمن