رسول محمدی ابوخیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی و فناوری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
ناصر کردانی - دانشیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی و فناوری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
جعفر نژادعلی - استادیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی و فناوری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
حامد آقاجانی درازکلا - دکتری، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مکانیک،طراحی و مدیریت صنعتی، دانشگاه دئوستو، بیلبائو، اسپانیا

در سال های اخیر تقاضا برای سازه های سبک با استحکام بالا، در حوزه های مختلف، به شدت افزایش یافته است.این افزایش تقاضا منجر به کاهش استفاده از آلیاژهای فلزی و روی آوردن به مواد مرکب و هیبریدی گردیدهاست. یکی از مهمترین موادی که اخیرا مورد بررسی و استفاده قرار گرفته است، هیبریدهای پلیمری- فلزیمی باشد. استفاده از این مواد در سازه ها فرصتی را برای کاهش وزن محصول بدون به خطر انداختن عملکردساختاری، فراهم می آورد. استفاده از این نوع مواد در زمینه های مختلف از جمله، حمل و نقل زمینی، هوایی،دریایی و جهت ساخت زیرساخت ها و مراقبت های بهداشتی مورد توجه فراوان قرار گرفته است. اما به دلیل تفاوتدر خواص فیزیکی و شیمیایی فلزها و پلیمرها، عدم چسبندگی مناسب میان آنها یکی از اصلی ترین چالش هادر مسیر توسعه روزافزون این مواد گردیده است. در این مطالعه به بررسی برخی از روش های جدید و عوامل موثربر آنها جهت تولید این نوع مواد پرداخته شده است. روش هایی همچون استفاده از قفل مکانیکی ساخته شدهتوسط مدلسازی رسوب ذوبشده، هم جوشی بستر پودر لیزری، جوشکاری لبهای اصطکاکی، اتصال مستقیمقالب گیری تزریقی، ساخت افزودنی اصطکاکی اغتشاشی و برخی اصلاح سطح ها، روی مواد خام مورد بررسی قرار گرفتند.

هیبریدهای پلیمری- فلزی، ساخت افزودنی، اتصال پلیمر و فلز، مدلسازی رسوب ذوب شده، ساخت افزودنی اصطکاکی اغتشاشی