نفیسه زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه پردیس فناوری نوین دانشگاه سمنان
محمدصادق نوربخش - دانشیار گروه مهندسی مواد دانشگاه سمنان
زهرا ناظمی - استادیار پردیس فناوری نوین دانشگاه سمنان
مهسا جان محمدی - دانشجوی دکتری گروه پردیس فناوری نوین دانشگاه سمنان

داربست های هیدروژلی رسانا به دلیل زیست سازگاری بالا، توانایی تقلید بالقوه از ماتریس خارج سلولی و همچنینایجاد و هدایت تحریک الکتریکی بر روی رشد، چسبندگی و تمایز سلول ها تاثیر گذار هستند، همین امر موجبشده که توجه زیادی را در علم مهندسی بافت به خود جلب کنند. در این پژوهش با استفاده از صمغ کتیرا ومونومر آنیلین به روش پلیمرازیسیون درجا، داربست های هیدروژلی رسانا با غلظت های متفاوت از آنیلین درحضور آمونیوم پرسولفات به عنوان عامل اکسیداتیو تهیه شد. سپس با استفاده از آنالیزهای FTIR و SEM، رفتار تورمی و همچنین میزان رسانایی الکتریکی هیدروژل ها به روش دو نقطه ای مورد بررسی قرار گرفت. وجودپیک های مربوط به تشکیل پلی آنیلین در ساختار هیدروژلی بعد از پلیمرازیسیون براساس نتایج تست FTIR ومیزان رسانایی الکتریکی گزارش شده که در محدودهی کاربردهای بافت قلب، عصب و استخوان بود، این داربست-های هیدروژلی رسانا را به بستر مناسبی برای کاربردهای مهندسی بافت تبدیل کرده است.

مهندسی بافت، صمغ کتیرا، هیدروژل رسانا، پلیمرازیسیون درجا ، آنیلین