محمود کریمی - دانشیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه امام صادق(ع)
ابوالفضل کاظمی - دانشکده علوم قرآنی مشهد
محسن دیمه کار گراب - دانشگاه علوم و معارف قرآن/ دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد

صدور معجزه از ناحیه معصومان، یکی از مهم ترین مباحث کلامی در موضوع امامت است که نمونه های بسیاری از آن در منابع روایی امامیه گزارش شده است. البته برخی همچون معتزله، معجزه را تنها مختص انبیا دانسته و امامت را بدون صدور معجزه نیز جایز دانستهاند. با توجه به اهمیت اعجاز در مباحث امامت از یک سو، صدور بسیاری از معجزه ها از ناحیه معصومان از سوی دیگر و نظر به دوران امامت امام رضا(ع) و تعدد معجزه های ایشان، در نوشتار حاضر، اصول حاکم بر معجزه های امام رضا(ع) و گونههای اعجاز ایشان در میراث روایی امامیه بررسی و تحلیل می شود. خبر دادن از مافی الضمیر، آینده و امور غیبی، علم به انواع زبان ها و زبان حیوانات، استجابت دعا، شفابخشی، طی الارض، معرفت حیوانات به امام، آمدن به خواب برخی مردم و توصیه آنها، دستیابی به گنجهای زمین و عرضه اعمال به ایشان از مهم ترین مصادیق اعجاز در سیره امام رضا(ع) است.

امام رضا(ع), امامت, معجزه, کرامت, علم غیب, امامیه