هانیه مستور - دانشجوی مقطع دکتری تخصصی تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
خدیجه علی آبادی - دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
محمد مجتبی کیخای فرزانه - دانشجوی مقطع دکتری تخصصی روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، رودهن، ایران

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر استفاده از کارپوشه الکترونیکی بر انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد مشهد انجام پذیرفته است. نمونه پژوهش از میان دانشجویان درس فناوری آموزشی رشته علوم تربیتی مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نور واحد مشهد انتخاب گردید. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون دو گروهی بوده و جامعه آماری آن متشکل از تمامی دانشجویان دانشگاه پیام نور مشهد است که در نیمسال اول سال تحصیلی ۹۴-۹۳ در رشته علوم تربیتی، مشغول به تحصیل بوده اند.  تعداد دانشجویان شرکت کننده در این درس ۱۲۷ نفر بود که از این میان تنها ۹۰ نفر مایل به شرکت در مطالعه پیش رو بودند، لذا داوطلبان به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابتدا از هر گروه پیش آزمونی در شرایط یکسان به عمل آمد و سپس طی ۱۴ هفته گروه آزمایش به شیوه کارپوشه الکترونیکی و گروه کنترل به روش متداول سنجش (آزمون های چندگزینه ای، کوته پاسخ و تشریحی) در فرآیند سنجش و ارزشیابی مشارکت نمودند. در پایان ترم (۱۴ هفته آموزشی) پس آزمونی برای هردو گروه برگزار شد. نتایج حاکی از آن بود که انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافته است. بر اساس نتایج مشاهده شده در خصوص تفاوت معنادار انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی گروهی که از طریق کارپوشه الکترونیکی درگیر فرآیند سنجش و ارزشیابی بودند می توان چنین نتیجه گرفت که استفاده از کارپوشه الکترونیکی در آموزش الکترونیکی به عنوان یکی از شیوه های اثربخش سنجش می تواند راهگشا باشد.

سنجش و ارزشیابی, کارپوشه الکترونیکی, یادگیری الکترونیکی, پیشرفت تحصیلی, انگیزه پیشرفت