زهرا صالح پور - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گیلان، ایران
رقیه شاد عثماوندانی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گیلان، ایران
نادیا جمالدار - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گیلان، ایران
سیده فاطمه عاقلی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گیلان، ایران
کمند جلالی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گیلان، ایران
محدثه جهانی فلاح آبادی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گیلان، ایران

عفونت بیمارستانی به عفونتی گفته میشود که بیمار در زمان بستری بودن و همچنین در دوره کمون به آن دچار نبودهو ۴۸ یا ۷۲ ساعت پس از بستری و یا مدتی پس از ترخیص از بیمارستان به آن مبتلا می شود. بیش از ۸۰ درصد عفونت های بیمارستانی شامل عفونت های ادراری، عفونت های ناشی از محل زخم جراحی، عفونت گردش خون و عفونت دستگاه تنفس میباشد که بیشترین شیوع عفونت های بیمارستانی مربوط به عفونت های ادراری و کمترین شیوع مربوط به عفونت های دستگاه گردش خون میباشد. ۹۰ درصد این عفونت ها توسط باکتری ها ایجاد می گردد و خطری برای انتشار عفونت دراجتماع هستند. رعایت اصول بهداشتی برای مبارزه با عفونت بیمارستانی اولین گام و ساده تر از درمان آن است. اگر شخصیدچار بیماری شود با آنتی بیوتیک های مرسوم و در مواردی که باکتری مقاوم شده باشد از کارباپنم ها استفاده میشود. گرچهممکن است که بیماری بر اثر قارچ ها ایجاد شده باشد که در این صورت از ضد قارچ ها استفاده می کنند. بازه زمانی مطالعات این تحقیق از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۵ به طول انجامیده و مربوط به استان گیلان میباشد(.(۱ که براساس نتایج بدست آمده لژیونلا پنوموفیلا ۸/۵ درصد ، بولخولدریا سالیسیا ۱/۱ درصد ، اوتیت گوش میانی تقریبا ۱۳/۵ درصد و سودوموناس آئروژینوزا ۳۷/۵ درصد در گیلان شیوع دارند.

عفونت ، کنترل ، درمان