مجید حیدری زاده - استادیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری
محمد فاضلی - کارشناس مهندسی مکانیک

ایده ساخت آبشیرین کن در کشور ما به دو دلیل عمده است. یکی ساعات آفتابی نسبتا زیاد و تابش شدید نور خورشید و دوم دسترسی به آبهای شور دریای خزر، خلیج فارس، دریای عمان متصل به اقیانوس هند می باشد. چنانچه بتوان سیستمی را ایجاد کرد که با بکارگیری این دو پتانسیل، آب شیرین مورد نیاز کشاورزی، صنعت و شرب را تامین نماید آنگاه یکی از مشکلات کمبود آب در کشور را مرتفع می نماید. در اینجا یکی از دستگاه های آبشیرین کن خورشیدی ساخته شده کشور بکار برده شد. در تابستان سال 1390 این دستگاه مورد آزمایش قرار گرفت. با توجه به انرژی خورشیدی در تابستان ، این دستگاه بایستی پتانسیل شیرین کردن حداقل 5 لیتر در ساعت در هر متر مربع سطح داشته باشد. در حالی که پس از انجام آزمایش در مدت زمان یک ساعت تنها 50 میلیلیتر آب شیرین جمعآوری شد. بنابراین در مقایسه با مقدار پتانسیل، بازده دستگاه کم بوده است. دلایل آن، تقطیر شدن آب بر روی شیشه و بازگشت آن به مخزن آب شور و عدم میعان کافی رطوبت هوا در محل کندانسور تعبیه شده بود.

آبشیرین کن خورشیدی، ارزیابی، عملکرد