محمد کردکتولی - گروه زیست شناسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
حمیدرضا پردلی - گروه زیست شناسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

مقدمه و هدف: سل همچنان مخرب ترین عامل باکتریایی مرگ و میر انسان است و با وجود بهبود تشخیص، نظارت و رژیمهای درمانی، بروز سل سالانه افزایش می یابد. بسیاری از باکتریهای بیماریزا همچون مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، اندامکهای چسبنده پلیمری به نام پیلی یا فیمبریه تولید میکنند که به پاتوژنیسبته آنها کمک می کند. در دهه های اخیر مشخص شده است که این باکتری ، دو نوع پیلی (کورلی و پیلی تیپ ( ۴ ایجاد می کند.. هدف از این تحقیق نقش پیلیمایکوباکتریوم توبرکلوزیس در حدت بیماریزایی آن بود .موارد و روش کار: ااطلاعات این مطالعه مروری با استفاده از از پایگاه های علمی SID، Scopus، Pubmed، Medlineو google scholar جمع آوری گردید و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نقش هر دو پیلی بویژه پیلی شبه کورلی (MTP) با ردیابی آنتیبادیهای IgG موجود در سرمهای به دست آمده از بیماران مبتلا به سل فعال، تایید گردید. اتصال و چسبندگی پیلی های مربوطه به لامینین پروتئین ماتریکس خارج سلولیتحت کنترل آنتی ژنیک در شرایط آزمایشگاهی نیز اثبات شده است.تحقیقات بیانگر آن است که جهش یافته های ایزوژنیک،توانایی تولید پیلی را در شرایط آزمایشگاهی از دست داده و قابلیت اتصال شان به لامینین کاهش یافته است.نتیجه گیری: پیلیMTP مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به کلونیزاسیون و ورود باکتری بر روی سلول های اپیتلیال انسانی کمک می نماید. علاوه بر این، بیماران سل حاوی آنتی بادی هایی برای آنتی ژن پیلی هستند که نشان دهنده تولید پیلی در داخل بدن می باشد. با این حال، MTP بر پاسخ های سیتوکینی سلول های اپیتلیال آلوده به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس تاثیر نمی گذارد.

پیلی، مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، پاتوژنز