حمیدرضا محمدی - مدرس، دکتری رشته ی مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر، کاشمر، ایران
مسلم طاهری - کارشناسی ارشد، رشته علوم تربیتی گرایش آموزش و پرورش پیش دبستانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر، کاشمر، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کمال گرایی و پیشرفت تحصیلی با میانجی گری ترس از ارزیابی منفی در میان دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی شهر عشق آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت انجام تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر کلیه ی دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی شهر عشق آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشند که در مجموع ۱۱۴۶ نفر می باشند. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش تصادفی ساده است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۲۸۸ انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های کمال گرایی توسط هیل و همکاران(۲۰۰۴)، نسخه کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور ۱۹۹۴ بوده است. در این پژوهش جهت توصیف متغیرها از شاخص های آمارتوصیفی نظیر فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و برای تحلیل داده ها از آمار استنباطی ( آزمون کلموگروف و اسمیرنف جهت تعیین نرمال بودن توزیع داده ها برای استفاده از آزمون های پارامتری، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده شد. برای تحلیل داده ها در فرآیند مدل به کمک روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار PLS به اعتبار سنجی ابزار سنجش پرداخته ایم. یافته های پژوهش نشان داد که بین کمال گرایی و پیشرفت تحصیلی با میانجی گری ترس از ارزیابی منفی در میان دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی شهر عشق آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ رابطه ی معناداری وجود دارد؛ بدین ترتیب هرچقدر مقدار ترس از ارزیابی منفی بالاتر باشد رابطه بین کمال گرایی و پیشرفت تحصیلی بیشتر می شود.

کمال گرایی، پیشرفت تحصیلی، میانجی گری، ترس از ارزیابی منفی